اثر سطوح مختلف منگنز بر توان توليدي گاوهاي شيرده هلشتاين

Effect of different levels of manganese on productive performance in lactating Holstein Cows

منگنز يكي از مواد معدني كم مصرف مهم در سيستم هاي بيولوژيكي است كه ميزان توصيه شده آن در پژوهش هاي اخير به شدت متغير است. بنابراين، هدف از انجام اين پژوهش بررسي سطوح افزايش يافته منگنز بر توان توليدي گاوها طي اوايل دوره شيردهي با استفاده از منبع آلي منگنز (منگنز- گليسين) بود. پانصد و هفت رأس گاو هلشتاين (178 رأس در دومين زايش و 329 رأس در سومين زايش يا بالاتر) از زايش تا روز 150 شيردهي وارد آزمايش شدند. گاوها براساس دوره شيردهي و توليد شير دوره شيردهي پيشين بلوك بندي شدند (بلوك 1 تا 6) و به طور تصادفي به 3 تيمار آزمايشي اختصاص يافتند. تيمارها شامل: 1) جيره پايه (شاهد؛ 180 =n)؛ 2) جيره پايه + 40 ميلي گرم منگنز در كيلوگرم ماده خشك (178 =n)؛ 3) جيره پايه + 80 ميلي گرم منگنز در كيلوگرم ماده خشك (149 =n) بودند. جيره پايه حاوي 100 ميلي گرم در كيلوگرم ماده خشك منگنز بود. داده هاي توليد شير و تركيبات آن در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي آناليز شدند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه توليد شير در تيمار 2 در مقايسه با تيمار 1 (شاهد) تمايل به افزايش (در تيمارهاي 1، 2 و 3 به ترتيب 67/47، 49، 71/48 كيلوگرم در روز) داشت، اما هيچ تفاوتي بين تيمارهاي 3 و 1 وجود نداشت (P = 0.1). توليد شير تصحيح شده براساس 4 درصد چربي (FCM) تحت تأثير تيمارها قرار نگرفت (P = 0.36). افزايش دادن سطح منگنز در جيره به طور معني دار درصد چربي و پروتئين شير را كاهش داد (P 0.01)، اما هيچ اثري بر شمار سلول هاي پيكري شير نداشت (P = 0.84). مقدار چربي شير در تيمار 2 نسبت به تيمار 1 تمايل به كاهش داشت، اما هيچ تفاوتي بين تيمار 3 و 1 وجود نداشت (P= 0.07). مقدار پروتئين شير به طور معني دار در تيمارهاي 2 و 3 در مقايسه با تيمار 1 كاهش يافت (P= 0.01). در مجموع، افزودن 40 ميلي گرم منگنز در كيلوگرم ماده خشك به صورت كي ليت منگنز- گليسين به جيره پايه مقدار توليد شير خام را بهبود و درصد چربي و پروتئين شير را كاهش داد.

Manganese is one of the important trace minerals in biological systems that recommended amount in recent studies is highly variable. Therefore, the aim of this study was to evaluate increased levels of Mn on productive performance of cows during early lactation using organic source of Mn (Mn- glycine). Five hundred-seven Holstein cows (178 cows in second parity and 329 in third or greater parity) were enrolled in the experiment from calving to 150 d of lactation. Cows were blocked (1 to 6) based on parity and previous lactation milk yield and randomly assigned to 1 of 3 experimental treatments; 1) basal diet (control; n= 180); 2) basal diet + 40 mg Mn/ kg DM (n= 178); 3) basal diet + 80 mg Mn/ kg DM (n= 149). The basal diet was contained 100 mg/ kg DM Mn. Milk yield and composition data were analyzed by randomized complete block design. The results of this study showed that milk yield tended to be higher for treatment 2 compared with treatment 1(47.67, 49.0, and 48.71 kg/ day in treatments 1, 2 and 3, respectively), but no difference was found between treatments 3 and 1 (P = 0.1). Yield of 4% FCM was not affected by treatments (P = 0.36). Increasing the levels of Mn in the diet significantly reduced milk fat and protein content (P 0.01), but had no effect on milk somatic cells count (P = 0.84). Milk fat yield tended to decrease in treatment 2 than treatment 1, but there was no difference between treatments 3 and 1 (P = 0.07). The yield of milk protein was significantly decreased in treatment 2 and 3 compared with treatment 1 (P = 0.01). Overall, supplementing the basal diet with 40 mg Mn/ kg DM using Mn- glycine improved milk yield and decreased milk fat and protein content.