استفاده از اصول طراحي اقليمي در طراحي مجتمع مسكوني با تاكيد بر كاهش مصرف انرژي( نمونه موردي: شهر يزد )

مسكن مهمترين عنصر هر شهري است كه به منظور توسعه پايدار شهري، توجه به پايداري آن به عنوان اساسي ترين وجه آن شناخته شده است. طراحي يك ساختمان مسكوني به دليل وسعت استفاده در جامعه و ارتباط مستقيم با زندگي روزمره انسان ها از حساسيت بالايي برخوردار مي باشد. با توجه به اهميت انرژي به دليل رو به اتمام بودن منابع سوخت فسيلي و آلودگي هاي ناشي از آن و همچنين وابستگي روز افزون زندگي روزمره به اين منابع، اين پژوهش در صدد است تا با بهره گيري از طبيعت و تكنولوژي طراحي، يك مجتمع مسكوني همساز با اقليم در اقليم گرم و خشك شهر يزد طراحي نمايد كه درعين حال با تاكيد بر كاهش مصرف انرژي و حفظ معيارها و استانداردهاي مناسب در طراحي كالبدي ساختمان، توام با رعايت آسايش حرارتي بوده كه علاوه بر قابليت اجرا، به لحاظ اقتصادي نيز به صرفه باشد. پژوهش حاضر از نوع كاربردي بوده و اطلاعات آن با استفاده از منابع كتابخانه اي شامل كتب، مقالات، مستندات و مشاهدات ميداني جمع آوري گرديد. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي، تحليلي و استنتاج مي باشد. نتايج حاصل از آن بيانگر اهميت توجه به عناصر اقليمي (دما، رطوبت، تابش، باد، بارندگي) در طراحي كالبدي ساختمان بوده كه رعايت آن ها منجر به ايجاد طراحي پايدار بنا همراه با كاهش مصرف انرژي خواهد بود.