بررسي گنبد سلطانيه به عنوان يك معمادي پايدار

بناهاي تاريخي جزئي لاينفك از ميهن و تاريخ كشور مي باشد كه به آن افتخار مي كنيم،نگهداري از آنها ضروري است بايد در بقاي آنها و حمايت و از همه مهم تر انتقال اين بناها به نسل آينده بصورت پايدار عمل كرد.در بازسازي و تحكيم اين گونه بناهاي منحصر بفرد تصميمات و اجراي فردي ، نشان ازعدم آگاهي است و حتماً بايد متخصصان امور فن نيز براي حفظ بنا فرهنگي و هويتي درراستاي توسعه پايدار ، دخالت داده شوند .كه يك EIA{ارزيابي اثرات زيست محيطي ( (Environmental Impact Assessment} قبل از استحكام بخشي و ترميم بكار برد تا مشكلات اساسي و حاد در همان مراحل اوليه پروژه و قبل از فعاليت نمايان شود.تا گامهايي در جهت توسعه پايدار و كيفيت پروژه كه حاصل ارتباط پايدا ر طبيعت و محيط فرهنگي انسان است حفظ شود زيرا كه آلودگيهاي محيط زيست و عدم توجه به موقعيت جغرافيائي باعث كاهش طول عمر بناي تاريخي شده و تخريب ايجاد مي كند . با توجه به واقع شدن سلطانيه در مسير تاريخي جاده ابريشم و افزايش ظرفيت هاي تاريخي، طبيعي و فرهنگي سلطانيه، معيارهاي توسعه پايدار بكارگرفته شده در معماري بناي گنبد سلطانيه را مورد بررسي قرار داده و با معرفي معيار ها و شاخص هاي مطرح در طراحي معماري پايدار از قبيل بهره گيري ساختمان هاي بومي از مصالح محلي در دسترس، كاربرد محلي، تجديد پذيري منابع انرژي، توجه فعاليت هاي ساختماني به بازيافت و احترام به طبيعت را مورد بررسي قرار مي دهد. در اين راستا ميزان بهره گيري اين بنا از راهكارهايي چون بهره گيري از معماري بومي منطبق بر اصول طراحي پايدار، طراحي اقليمي، تكنيك ها و فن ساخت، مصالح، گرمايش و سرمايش، ميزان نور و روشنايي، به دو روش توصيفي به شيوه كتابخانه اي و تحليلي به شيوه پيمايشي بررسي شد و اين نتايج حاصل گريد كه در دستيابي به يك فرم ساختماني پايدار و انعطاف پذير، بناي گنبد سلطانيه به عنوان يك نمونه موفق در بهره گيري از اصول معماري پايدار در جهت پاسخگويي به شرايط اقليمي منطقه طراحي گرديده است.