تأثير فضاي سبز مجتمع هاي مسكوني در ارتقاء تعاملات اجتماعي ساكنين (نمونه موردي: مجتمع گلستان و حافظ پرديسان قم)

امروزه در ايران يكي از راهكارهاي پاسخ به نياز مسكن، ساخت مجتمع هاي مسكوني مي باشد. درطراحي مجتمع هاي مسكوني نياز هاي انساني و پيامدهاي روانشناختي آن مورد توجه قرار نمي گيرد و باعث ايجاد مشكلاتي در زندگي فردي و اجتماعي افراد مي شود. اين موضوع لزوم توجه به ايجاد فضاهايي كه در برقراري تعاملات اجتماعي و ارتقاء روابط همسايگي مؤثر باشند را بيشتر مي كند. از اين رو ، بررسي و بيان اثرات فضاي سبز به عنوان عاملي كه مي تواند بستري براي فعاليت هاي جمعي پديد آورد، هدف اين مقاله قرار گرفته است. روش تحقيق اين پژوهش، روش پيمايشي از نوع پيمايشي اكتشافي است كه بر مبناي تحليل، توصيف و استخراج پرسش نامه ها و كشف اصول تعاملات اجتماعي در نهايت اصول نظري مجتمع هاي مسكوني تعيين شود. جمع آوري اطلاعات از روش ميداني، پرسشنامه و منابع كتابخانه اي انجام خواهد گرفت. كه به طور خاص دو مجتمع مسكوني گلستان و حافظ شهر پرديسان قم مورد بررسي قرار ميگيرد.