الگوهاي معماري پايدار و تاثير آن در معماري بومي اقليم معتدل و مرطوب(نمونه موردي: روستاي درازكلا بابل)

در اين مقاله معماري همساز با اقليم مطرح بوده و داراي اهميت زيادي است. بررسي و مطالعه ي الگوهاي بومي روستايي از آن جهت حائز اهميت است كه در بيشتر روستاهاي ايران تلاش شده تا با كمترين امكانات بناهايي ساخته شود كه در آن ها عمل سرمايش و گرمايش در فصل هاي مختلف با كمترين هزينه ي ممكن باشد و تا جاي ممكن از مصالح بوم آورد استفاده شود. در مقاله حاضر سعي شده تا پس از مروري بر منشا مفهوم پايداري و شناخت كاربرد مفاهيم پايداري در معماري به بررسي معماري بومي ايران در روستاي درازكلا در اقليم معتدل و مرطوب پرداخته شود و اين پرسش مطرح گردد كه ويژگي شاخص معماري درازكلا چيست؟ وبا در نظر گرفتن شرايط موجود براي بهبود اين موضوع مي توان استفاده از سازه هاي بومي به صورت پيشرفته با حذف معايب سنتي و با ارايه دادن ان با قيمت مناسب در اختيار مردم و قراردادن وام هاي خاص براي ترغيب مردم براي ساختن بنا ها با سازه هاي بومي راهكارها و ابداعات صورت گرفته در كالبد معماري بومي در ساده ترين شكل خود به حفظ انرژي، برآورده شدن نياز ساكنان و در كل، ايجاد بهترين شرايط آسايش با كمترين استفاده از انرژي و كمترين آلودگي زيست محيطي ايفاي نقش مي كنند