بررسي سير تحول خانه هاي سنتي از درونگرادر دوره قاجار به برونگرا دردوره پهلوي در شيراز

the Evoluation of the Intrsovert and EXtrovert Traditional Houses of Gajar to Pahlavi Period in Shiraz

معماري خانه هاي سنتي ايراني برگرفته از نوع نگرش، فرهنگ و سبك زندگي ايرانيان بوده است؛ علاوه بر آن شرايط نابسامان امنيتي،اجتماعي،سياسي ادوار مختلف تاريخي نيز باعث شده بود خانه به عنوان تنها مامن امن از كوچه و محله روي برگرداند وهمين امر ارتباط اعضاي خانواده به خصوص زنان را با محيط بيرون محدود كند. با تشكيل دولت قاجار ايران شاهد حوادث سياسي و اجتماعي متفاوتي بوده است.همزمان با رويدادهاي دوره ي قاجار تحولات خارجي نيز جامعه ي ايران را تحت تاثير خود قرار مي داده است .معماري سنتي خانه هاي ايراني نيز از اين تاثيرات بي نصيب نمانده و متاثر از تغييرات معماري دراروپا به خصوص روسيه، ورود برخي عوامل و عناصر معماري مدرنيته خانه هاي ايراني تغيير شكل داده اند. اين مقاله بر آن است تا با بررسي چگونگي تحول خانه هاي سنتي از درونگرادر دوره قاجار به برونگرا دردوره پهلوي در شيراز تأثيرگذاري معماري مدرن بر معماري مسكوني معاصر را كه به صورت تدريجي از اواخر دوره قاجار آغاز و تا دوره پهلوي همچنان به مسير خود ادامه مي دهد، بررسي كرده و تحولاتي را كه منجر به تبديل خانه هاي درون گراي سنتي به خانه هايي با خصوصيات مدرن و برون گرا مي شود تحليل نمايد. روش تحقيق در اين پژوهش از طريق گرداوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و توصيف و تحليل و قياس، ضمن بررسي نمونه هاي موردي و تحليل در قالب جدول و نمودار مي باشد. نتيجه اينكه؛ معماري مسكوني ايران به دلايل گوناگون از قبيل تاثيرپذيري ايرانيان از فرهنگ تجدد گرايانه غربي و در پي آن تغيير نگرش ديني، فرهنگي، هويتي و سبك زندگي تدريجا از درون گرايي دور شده، بيرون ساختمان اهميت بيشتري مي يابد و به برون گرايي سوق پيدا مي كند. عناصر تغيير يافته در كالبد خانه ها از اواخر دوره قاجار تا پهلوي كاملا مشهود مي باشد.