تاثيرنقش واسطه اي شادكامي در بين خودپنداره و تاب آوري در دانشجويان تربيت بدني

The Impacts of the Intermediate Role of Happiness between Self-concept and Resilience among Physical Education Students

در پژوهش حاضر نقش واسطه اي شادكامي در بين خودپنداره و تاب آوري دانشجويان رشته تربيت بدني مورد بررسي قرار گرفت. پژوهش از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان رشته تربيت بدني شهر شيراز بود كه تعداد 135 نفر به روش سرشماري انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل مقياس هاي خودپنداره راجرز(1967) ، شادكامي اكسفورد(1989) و تاب آوري كانر و ديويدسون(2003) بود. داده‌هاي حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير به روش بارون و كني مورد تحليل قرار گرفتند و يافته ها نشان دادند: متغير تاب آوري با خودپنداره رابطه منفي و معنادار دارد. اما با شادكامي و مولفه هاي آن رابطه مثبت و معنادار دارد. همچنين متغيرهاي خودپنداره، رضايت از زندگي و رضايت خاطر بر متغير تاب آوري تاثير داشته اند. اما حرمت خود، بهزيستي فاعلي و خلق مثبت تاثير معناداري بر تاب آوري نداشته اند. همچنين با توجه به مقدار ضريب تعيين چندگانه R2 (33/0) مي توان بيان كرد كه مدل از برازش مناسبي برخوردار است .اما حرمت خود، بهزيستي فاعلي و خلق مثبت نقش واسطه اي بين خودپنداره و تاب آوري ندارند.

In the present study, the mediatory role of happiness in the relationship between self-perception and resilience of students of physical training was examined. It was a correlational study in which the population included students of physical training in Shiraz, among whom a group of 135 was selected using census sampling. The instruments utilized in this study were Rodgers’s Self-Perception Inventory (1967), Oxford’s Happiness Inventory (1989), and Conner and Davidson’s Resilience Inventory (2003). Data collected from the questionnaires were analyzed through Pearson correlation coefficient and path analysis using Baron and Kenny’s method. Results showed that resilience had a significant negative correlation with self-perception but had a significant positive correlation with happiness and its indicators. Meanwhile, the variables of self-perception, life satisfaction, and self-satisfaction had a significant impact on resilience; however, the variables of self-respect, subjective well-being, and positive mode had no significant effect on resilience. In addition, considering the multiple determination coefficient R2 (0.33), it can be stated that the model has goodness-of-fit. However, self-respect, subjective well-being, and positive mode had no mediatory role between self-perception and resilience.