بررسي رابطه بين مديريت زمان با سازگاري شغلي و خلاقيت شغلي كاركنان بانك ملي استان اردبيل

هدف از تحقيق حاضر بررسي رابطه بين مديريت زمان با سازگاري شغلي و خلاقيت شغلي كاركنان بانك ملي استان اردبيل مي‌باشد. از لحاظ هدف، تحقيق حاضر از نوع كاربردي، از لحاظ نوع روش، توصيفي و همبستگي مي‌باشد و از لحاظ روش گردآوري اطلاعات روش تحقيق مورد نظر ميداني مي باشد. جامعه آماري تحقيق حاضر را كليه كاركنان بانك ملي استان اردبيل تشكيل مي دهند كه تعداد آنها برابر 600 نفر مي باشد. براي تعيين حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد و تعداد نمونه برابر 234 نفر بدست آمد. روش نمونه گيري نيز تصادفي طبقه اي مي باشد. به منظورگردآوري داده هاي موردنياز، از پرسشنامه هاي مديريت زمان كلدلس (2008)، سازگاري شغلي پوركبيريان (1386) و پرسشنامه خلاقيت رندسيپ (1979، نقل از قهرمان تبريزي و همكاران، 1384) استفاده شده است. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 تحليل شد و براي تحليل فرضيات از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. طبق نتايج تحقيق بين مديريت زمان با سازگاري شغلي كاركنان بانك ملي استان اردبيل رابطه معني داري وجود دارد و ضريب همبستگي بين دو متغير 80/0 است. همچنين بين مديريت زمان با خلاقيت شغلي كاركنان بانك ملي استان اردبيل رابطه معني داري وجود دارد و ضريب همبستگي بين دو متغير 63/0 است. بنابراين مي توان گفت كه با افزايش مديريت زمان، ميزان سازگاري شغلي و خلاقيت شغلي كاركنان بانك ملي استان اردبيل نيز افزايش مي يابد.