نقش دانشگاه‌ها و مراكز آموزشي در تربيت نيروي انساني

به دليل تحولات سريع اقتصادي، ضمني و فرهنگي در چند دهه اخير و نياز كشور به تربيت نيروي انساني متخصص، ساختارهاي دانايي محور و توليد ثروت از دانش، احتياج به يك بستر سازه مناسب جهت متخصص كردن نيروي انساني با استفاده آموزش به شدت احساس مي‌شود. سرمايه گذاري علمي براي نيروي انساني تنها سرمايه‌گذاري انساني است كه نه تنها مستهلك نمي‌شود، بلكه به طور فزاينده، بازده آن افزايش مي‌يابد وميزان آن قابل اندازه‌گيري نيست. براي توليد علم ودانش زمينه‌هايي لازم است كه عمده‌ترين آن آموزش است. اهميت بينش علمي و پژوهشي يك ضرورت اجتناب ناپذير است و نقش آموزش و پرورش، از طريق آموزش مستمر، در توليد و توسعه علمي و پژوهشي كاملاً مشخص و واضح مي‌باشد. براي نيل به توسعه متوازن و پايدار، تربيت نيروي انساني متخصص، كارآمد و مورد نياز بخشهاي مختلف جامعه توسط دانشگاه‌ها حائز اهميت است. در دانشگاه‌ها و مراكز آموزشي هدف تربيت و تعليم نسل آينده است و به جهتي در فراهم‌سازي نيروي كار آموزش ديده نيز عمل مي‌نمايد، عناصر و عوامل چندي تاثيرگذار و نقش‌آفرين هستند. بهره‌وري و كارآمدي اين نيروها مرهون عوامل مختلفي است كه از آن ميان بهنگام بودن آموزش و بهره‌مندي از آخرين مهارت‌ها و فنون و نيز انگيزش آنان را مي‌توان نام برد. مطالعه حاضر با هدف بررسي نقش دانشگاه‌ها و مراكز آموزشي در تقويت توانمندي‌هاي دانشجو و دانش‌آموز به عنوان نيروي انساني كارآمد صورت گرفته است.