بررسي ضريب رفتار پل­هاي بتني دهانه ساده داراي زاويه بيه

مسئله شكل‌پذيري و قابليت استهلاك انر‍‍ژي يكي از پارامترهاي مهم در طراحي لرزه‌اي سازه‌ها مي­باشد. در روش­هاي طراحي خطي به جاي استفاده از تحليل‌هاي غيرخطي، رفتار غيرخطي سازه‌ها با استفاده از ضريبي به نام ضريب رفتار در تحليل اعمال مي‌شود. مقادير ضريب رفتار ارائه شده در آيين­نامه­هاي طراحي لرزه­اي اغلب بر اساس بررسي عملكرد سيستم­هاي سازه­اي در زلزله‌هاي گذشته و بر مبناي قضاوت مهندسي تعيين شده است. با توجه به نقش اساسي بسياري از سازه­ها از جمله پل‌ها در شريان‌هاي حياتي حمل ‌و‌ نقل، تعيين يك ضريب رفتار مناسب به منظور درنظرگرفتن تمامي پارامترهاي موثر بر رفتار سازه در زلزله، ضروري به نظر مي­رسد. يكي از اين پارامترها تاثير زاويه بيه است. در اين مطالعه، مدل 15 پل بتني دهانه ساده با بيه­هاي مختلف در نرم افزار Sap2000 تشكيل مي­شود. با انجام تحليل استاتيكي غيرخطي، منحني­هاي پوش­اور پل­ها، در دو جهت طولي و عرضي به دست مي­آيد و با استفاده از روش يانگ، ضريب رفتار پل­ها در جهت طولي و عرضي محاسبه شده و نتايج حاصل با ضريب رفتار پيشنهادي آيين نامه طرح پل­هاي راه و راه آهن مقايسه مي­گردد. نتايج نشان مي­دهد كه به طور كلي با افزايش بيه پل، مقدار ضريب رفتار كاهش مي­يابد. براي پل­هايي با پايه قابي شكل در جهت عرضي با افزايش بيه، كاهش مقدار ضريب رفتار بيشتر بوده و رفتار پايه پل در جهت عرضي به رفتار تك ستوني نزديك مي شود. ميانگين ضرايب رفتار پل­هاي بيه دار مورد بررسي در اين مطالعه، در جهت طولي 565/3 و در جهت عرضي 944/3 به­دست آمد در صورتي­كه مقدار اين ضريب در آيين نامه به ترتيب 3 و 5 مي­باشد. بنابراين با توجه به نتايج اين تحقيق، مقدار ضريب رفتار پيشنهادي آيين نامه براي پل­هاي بيه دار در جهت عرضي مناسب نمي باشد.