بررسي ضريب رفتار پلهاي بتني با جداگرهاي الاستومريك انبساطي و بدون جداگر

جداگرها در پل وسيله اي مكانيكي است كه وظيفه آن انتقال واكنش تكيه گاهي و نيروهاي جانبي عرشه به پايه ها مي باشد. با توجه به اينكه اكثر پل هاي موجود در كشور به وسيله جداگرهاي غير لرزه اي از نوع جداگرهاي الاستومريك انبساطي جداسازي شده است، با اين حال به تاثير اينگونه جداگرها در ضريب رفتار پل ها در آيين نامه ها پرداخته نشده است. طوري كه در ”آيين نامه طرح پلهاي راه و راه آهن در برابر زلزله (نشريه 463)” اشاره اي به اثر جداگرها در تعيين پارامتر R نشده است. همچنين با مقايسه ضريب رفتار پل بدون جداگر و با جداگرهاي الاستومريك انبساطي ميتوان اثر جداگرها را مشاهده كرد. با بررسي نتايج تحليل مقدار ضرايب رفتار پل بدون جداگر در جهت طولي و عرضي به ترتيب 4 و 67/5 و براي پل با جداگر الاستومريك 57/2 و 25/4 بدست آمد كه ضريب رفتار بدون جداگر بيشتر از با جداگر مي باشد كه در اين مقايسه اثر جداگر الاستومريك انبساطي مشهود است. چنانچه مشاهده مي گردد تكيه گاه الاستومري موجب مي شود رفتار غيرالاستيك زيرسازه كاهش يافته و به همين دليل مقدار كلي ضريب رفتار سازه نيز كاهش مي يابد. ضرايب رفتار پلها در آيين نامه طرح پلهاي راه و راه آهن در برابر زلزله (نشريه 463) در جهت طولي و عرضي به ترتيب 3 و 5 هست كه مقادير ضريب رفتار در اين پل بتني بررسي شده با جداگر الاستومريك انبساطي از مقادير ذكر شده در آيين نامه كمتر مي باشد كه به موجب اين، مي توان بررسي هاي بيشتري در مقدار ضرايب رفتار اينگونه پلها كرد. همچنين در بررسي اثر كاهش دهانه ها در دو حالت مشاهده مي¬شود كه تاثير قابل توجهي بين ضريب رفتار پل هاي با دهانه هاي مختلف وجود ندارد.