تخمين پاسخ لرزه اي سازه هاي بادبندي واگرا با استفاده از روش انرژي

با توجه به نوع نگرشي كه به حركت لرزه اي زمين مي توان داشت، روش هاي طراحي در مقابل اين پديده مي تواند متفاوت باشد. از جمله روش هاي طراحي در حال حاضر مي توان به روش طراحي لرزه اي بر پايه روش نيرويي اشاره كرد. به دليل ضعف اين روش در لحاظ نكردن عوامل مهمي چون پتانسيل آسيب به سازه و مشخصات حركت قوي كه منجر به عملكرد نامناسب سازه ها تحت زلزله هاي مخرب گرديد ، ديدگاه طراحي لرزه اي به سمت روش هاي غيرخطي بر پايه مفاهيم عملكردي سوق داده شد. در روش هاي عملكردي كه بر پايه تحليل غيرخطي سازه ها استوار است، پاسخ سازه در سطوح مختلف خطر محاسبه و با توجه به عملكرد مورد انتظار در سطح خطر مربوطه محاسبه گرديده و كفايت طرح مورد ارزيابي قرار مي¬گيرد. در محاسبه پاسخ از روش¬هاي تحليل استاتيكي و يا ديناميكي بسته به اعتبار روش در سازه مورد نظر بهره گرفته مي¬شود. در اين راستا روش¬هاي مختلف و عموما تقريبي از جمله روش انرژي نيز مي¬تواند مورد استفاده قرار گيرد. با توجه به ضعف¬هايي كه در روش¬هاي ديگر طراحي وجود دارد، به نظر مي رسد كه در آينده نزديك روش انرژي با رشد و تكامل مناسب جايگزين روش هاي فعلي طراحي لرزه اي سازه ها شود. از آنجا كه ميزان آسيبي كه از زلزله به سازه وارد مي شود، ارتباط نزديكي به ميزان ظرفيت سازه در جذب و استهلاك انرژي دارد، مي توان انتظار داشت كه روش بر پايه انرژي راهكار مناسبي جهت بررسي عملكردي سازه ها باشد. در اين مطالعه ابتدا دقت روش انرژي بر پايه تحليل استاتيكي غيرخطي در تخمين نياز تغييرمكاني سازه هاي بادبندي واگرا با تعداد طبقات متفاوت تحت ركورد با خصوصيات نزديك بررسي شده است. همچنين از نتايج آناليز غيرخطي تاريخچه زماني مربوط به هر ركورد به عنوان سنجش دقت نتايج روش انرژي استفاده شده است.