بررسي رابطه بين روحيه كارآفريني و مهارت‌هاي كارآفريني (مطالعه موردي: دانشجويان آموزشكده‌هاي كشاورزي ايران-دانشگاه فني و حرفه‌اي)

تحقيق حاضر به منظور بررسي تاثير روحيه كارآفريني در توسعه مهارتهاي كارآفريني دانشجويان آموزشكده هاي كشاورزي ايران انجام گرفته است. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري 9907 نفر بوده است. نمونه گيري طبقه اي با انتساب متناسب و با استفاده از جدول كرجسي-مورگان 372 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار تحقيق پرسشنامه¬اي محقق ساخته بود كه روايي محتوايي آن براساس نظر متخصصان ترويج و آموزش كشاورزي تأييد و پايايي آن با استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ برابر با 0.88 محاسبه گرديد. با توجه به نتايج پژوهش، بين ميزان روحيه كارآفريني با ميزان مهارت هاي كارآفريني دانشجويان در سطح 1 درصد خطا همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين نتايج مدل¬يابي معادلات ساختاري حاكي از آن است كه مهمترين عامل موثر بر مهارت هاي كارآفريني، عامل روحيه كارآفريني است كه ضريب مسير آن 56/0 مي¬باشد. با توجه به اينكه عامل روحيه كارآفريني، بيشترين اثر را بر مهارت هاي كارآفريني داشته است لذا ضرورت دارد، شرايط به گونه¬اي فراهم شود تا دانشجويان انگيزه لازم براي پيشرفت را به دست آورند و براي كسب موفقيت تلاش كنند و نيز براي فراتر رفتن عملكردشان از اهداف تعيين شده كلاس¬هاي آموزشي با اين اولويت برگزار شود.