ارزيابي آماري رابطه بين آسيب مشاهده شده و شدت جنبش زمين در زلزله دورود 1389

آگاهي از پيشينه لرزه خيزي استان لرستان در كنار شواهد زمين شناختي مبتني بر وجود چشمه‌هاي لرزه‌اي مستعد فعاليت در اين ناحيه از كشور عزيزمان ايران، منشا ايجاد دغدغه‌هاي عميق براي پژوهشگران و تصميم سازان حوزه مهندسي زلزله بوده است. با عنايت به نقش تاثيرگذار بهره گيري از تجارب وقوع زمين لرزه‌هاي قبلي در بهبود و ارتقاء كيفي و كمي تمهيدات مهندسي و مديريتي مرتبط با كاهش خسارات ناشي از سوانح طبيعي، گردآوري و پردازش داده‌هاي تهيه شده پس از وقوع اين حوادث از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. يكي از ابزارهاي قابل اطمينان به منظور دستيابي به يك تخمين نسبي از توزيع خسارات در ناحيه زلزله زده منحني شكنندگي است. خروجي توسعه منحني شكنندگي در حقيقت يك گزاره‌ي احتمالاتي است براي توصيف سطح و الگوي انتشار خسارات ناشي از زمين لرزه. در اين پژوهش، با پردازش اطلاعات نزديك به 11000 برداشت ميداني جمع آوي شده توسط بنياد مسكن انقلاب اسلامي پس از وقوع زلزله سال 1389 شهر دورود، رابطه سطح آسيب‌ها در شهر و مقادير شدت تخمين زده شده در نواحي گوناگون ارزيابي شده‌اند. ابتدا، تخمين ميزان خطر زمين لرزه صورت گرفته و سپس با تقسيم بندي شهر دورود به قطعات حاصل از مش بندي پهنه شهر به فواصل 200 متر در 200 متر نسبت برآورد سطوح شدت جنبش زمين در هر قطعه اقدام شده است. در پايان، همبستگي آماري بين آسيب‌هاي مشاهده شده و ميزان شدت زمين لرزه مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس نتايج پژوهش، ارتباط معناداري بين فرسودگي بافت شهري و وجود سازه‌هاي فاقد حداقل تمهيدات مهندسي و الگوي توزيع آسيب‌ها وجود دارد. توجه به اين نكته كه ناحيه مورد بررسي مستعد تجربه زمين لرزه با بزرگي بيشتر از تجارب قبلي خواهد بود، بر اهميت كاربرد روش‌هاي كاهش آسيب پذيري لرزه‌اي به ويژه در بخش‌هاي محروم شهر مي‌افزايد.