نقش سازه هاي نوين در زيباسازي و خوانايي فضاي شهري

فضاهاي شهري به عنوان يكي از اجزاي اصلي و اساسي شهر، جايگاه ويژه اي در زندگي انسان ها و نقش با اهميتي در ايجاد يك شهر سالم دارند، به نحوي كه كيفيت عمكردي، يكي از ابزارهاي سنجش قدرتمندي شهرها و توانايي آنها در ايجاد تفريح،سرگرمي و زيبايي هاي طبيعي براي شهروندانشان هستند.به طور كلي، مي توان فضاهاي عمومي شهري را داراي شاخص هايي دانست كه در ارزيابي و كنترل كيفيت آنها تاثير دارند. اين شاخص ها را مي توان در مواردي همچون نظافت و پاكيزگي، عملكرد و كاركردي، دسترسي، تمايز و هويت مكاني، جذابيت و مقبوليت پذيري، ايمني و امنيت، راحتي و آسايش، سرزندگي و پويايي، عموم پذيري و سلامتي بررسي نمود. سازه در معماري به عنوان اولين مسئلة مهم بر پا سازي فضا مطرح است، اما كم تر به عنوان مسئله اي زيباشناسي به آن نگريسته شده زيرا كه زيباشناسي غالباً در آخرين مراحل طراحي و ساخت مطرح مي شود.در اين تحقيق سعي شده تا سازه هاي نوين را در جهت زيباسازي فضاي شهري و خوانايي آن مورد بررسي قرار دهيم و مفهوم سازه را از لحاظ عملكردي به سمت زيبايي شناسي سوق دهيم.