شيوه¬هاي نوين تدريس و تاثير آن بر آموزش و يادگيري

رسالت نظام¬هاي آموزشي، ايجاد تغييـرات مطلـوب در نگـرش¬هـا، شناخت ها و در نهايت رفتار انسان¬ها با شيوه¬¬هاي نوين تدريس كه مجموعه¬اي از تكاليف مشتمل برآگاهي و معلومات مشـخص، ساخت فكري و فرآيندهاي شناختي، تعيين شده است. اين پژوهش در دو قسمت: الف-ضرورت و اهميت شيوه¬هاي نوين تدريس، معرفي نمونه¬هاي بارز و پركاربرد آن در كلاس¬هاي درس كه شامل : استقرايي، فراگيري مفهوم، تفكر استعاره¬اي، همياري، مشاوره¬اي، كاوشگري، تفكر انتقادي، يادگيري زايشي. ب- جهت دستيابي به اهداف پژوهش، جامعه¬ي آماري شامل كليه¬ي دانش‌آموزان پايه¬ي ششم ابتدايي دخترانه¬ي شبكه¬ي هميار بالاتجن شهرستان قائم¬شهر درسال تحصيلي (96-1395) كه (176) نفر بودند. به روش تصادفي ساده يك كلاس از مدرسه¬ي شهدا و يك كلاس از مدرسه¬ي هدايت انتخاب شدند. به مدت يك نوبت(ترم) درس رياضي براي دانش¬آموزان شهدا به شيوه سنتي، و براي دانش¬آموزان هدايت با شيوه¬هاي نوين تدريس (استقرايي، همياري، مشاركتي، كاوشگري و...) صورت پذيرفت. روش شبه¬آزمايشي با طرح پيش¬آزمون و پس¬آزمون انجام شد. با استفاده از آزمون تي، تجزيه و تحليل، نتايج پيش آزمون، تفاوت معني‌داري نشان نداد. مقايسه¬ي ميانگين نمرات پس¬آزمون بين دانش¬آموزان دو مدرسه با آزمون تي، نشان داد كه بين كاربرد شيوه¬هاي نوين تدريس با عملكرد يادگيري، ارتباط مستقيم و معناداري وجود دارد.