تحليل رابطه تدريس اثربخش و پيشرفت تحصيلي با نگاهي به اهداف توسعه ايي آموزش و پرورش

در سند تحول بنيادين نظام آموزش و پرورش تنوع بخشي به محيط هاي يادگيري و فرآيند تعليم و تربيت به منظور پيشرفت تحصيلي، يكي از اهداف خرد نظام آموزش و پرورش محسوب مي شود. يكي از عوامل موثر بر فرآيند ياددهي يادگيري و تدريس اثربخش كه مي تواند منجر به پيشرفت تحصيلي چشمگير دانش آموزان شود؛ تنوع و تناسب محيط هاي يادگيري با ويژگي ها و شرايط روحي دانش آموزان است. اگراين باور صحيح باشد كه وظيفه تدريس در آموزش و پرورش ازجمله وظايف خطير و مهم است؛ توجه به اين وظيفه و چگونگي اجراي آن، عوامل موثر برآن و نيزحيطه هايي كه اين وظيفه در آن صورت مي گيرد، از اهميت ويژه ايي برخوردار خواهد بود. با توجه به اهميت حياتي تعليم و تربيت توجه به امر آموزش نظري و عملي و عوامل موثر بر پيشرفت تحصيلي و افزايش اثربخشي آن بر اساس اهداف توسعه ايي آموزش و پرورش بيش از پيش جلوه گر مي شود ؛ همچنين با توجه به اهميت تدريس و نقش زيربنايي آن در دستيابي به اهداف توسعه ايي آموزش و پرورش ،تاكيد بر تدريس اثر بخش به صورتي كه بتواند در دستيابي به اهداف توسعه ايي آموزش و پرورش موثرباشد؛ ضروري است. روش ها و شيوه هاي تدريس معلمان و مواد و ابزاري كه به كار مي گيرنددر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان تاثير مستقيمي دارد . آموزش و پرورش يكي از ابزارهاي مهم جامعه براي رسيدن به اهداف تربيتي است؛ لذا مسير و روش رسيدن به اهداف توسعه ايي آموزش و پرورش كه همواره در حال تغيير و تحول و بهترشدن است تنها به وسيله روش هاي تدريس معلمان قابل دستيابي است. بدين منظور مقاله حاضر به دنبال آن است كه ضمن تعريف تدريس اثربخش ،پيشرفت تحصيلي،ارتباط آموزش و پرورش و توسعه، به تحليل و بررسي رابطه اين دو متغير بر اساس اهداف توسعه ايي نظام آموزش و پرورش مي پردازد و براي پاسخگويي به اهداف اين مقاله از روش بررسي اسناد همچون كتاب ،مقالات و منابع علمي استفاده شده است