بررسي و مقايسه رابطه باورهاي خودكارآمدي، تاب آوري و سازگاري اجتماعي معلمان چند پايه و تك پايه شهرستان بجستان در سال تحصيلي 96-1395

اين پژوهش به منظور بررسي و مقايسه رابطه باورهاي خودكارآمدي، سازگاري اجتماعي و تاب آوري معلمان چند پايه و تك پايه در سال تحصيلي 96-1395 در شهرستان بجستان انجام پذيرفت. اين پژوهش از نظر هدف، از نوع كاربردي و از منظر گردآوري داده، روشي علي – مقايسه اي محسوب مي‌شود. جامعه آماري مورد مطالعه شامل آموزگاران تك پايه و چند پايه در حال تدريس در روستاهاي بجستان در سال تحصيلي 96-95 مي باشد كه 128 نفر مي باشند. آموزگاران چند پايه43 نفر مي باشند (نمونه در دسترس) گروه ديگر ( آموزگاران تك پايه) نيز 43 نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب گرديد. در اين پژوهش از پرسشنامه هاي خودكار آمدي عمومي شرر ، سازگاري بل و تاب آوري كونور وديويدسون استفاده گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آماري كلموگروف-اسميرنف و همبستگي اسپيرمن استفاده شد. نتايج داده ها با استفاده از نرم افزار spss20 تحليل گرديد. نتايج نشان داد كه بين ميزان باورهاي خودكارآمدي، سازگاري اجتماعي و تاب آوري معلمان رابطه وجود دارد و همچنين ميزان باورهاي خودكارآمدي، سازگاري اجتماعي و تاب آوري آموزگاران تك پايه از آموزگاران چند پايه بيشتر است. نتيجه كلي اين كه معلمين واجد باورهاي خود كار آمدي بالا داراي سازگاري اجتماعي و تاب آوري بالا نيز مي باشند. و آموزگاران كلاس هاي تك پايه از باورهاي خودكارآمدي، سازگاري اجتماعي و تاب آوري بالاتري نسبت به آموزگاران چند پايه برخوردارند (001/0 p ).