بررسي تاثير روش تدريس كاوشگري در درس علوم تجربي برانگيزش تحصيلي دانش آموزان دختر ششم ابتدايي نوشهر

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير روش تدريس كاوشگري در درس علوم تجربي بر انگيزش تحصيلي دانش آموزان پايه ششم ابتدايي دخترانه شهرستان نوشهر در سال تحصيلي 96- 1395 مي باشد. روش تحقيق از نوع شبه تجربي طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه پژوهش حاضر، كليه دانش آموزان دختر پايه ششم ابتدايي شهرستان نوشهر بودند كه از بين آنها 80 نفر به عنوان نمونه پژوهش از طريق نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات در اين تحقيق پرسشنامه انگيزش تحصيلي هارتر در نظر گرفته شد. جهت تجزيه و تحليل فرضيه هاي پژوهش از تحليل كواريانس استفاده شد. روش اجراي تحقيق، بدين ترتيب بود كه گروه كنترل به شيوه سنتي در كلاس درس آموزش ديده اند و گروه آزمايش نيز همان مطالب را به شيوه كاوشگري آموزش ديده اند. نتايج پژوهش نشان داد آموزش روش تدريس كاوشگري در درس علوم تجربي بر انگيزش تحصيلي دانش آموزان تفاوت معنادار وجود ندارد تاثير افزايش يا كاهشي همديگر را خنثي مي نمايند.