كنكاشي در تاثير هويت شهري بر معماري و شهرسازي ايراني - اسلامي (نمونه موردي: بافت قديم و سنتي شهر ايلام)

مفهوم هويت در تداوم تاريخي و پيوستگي آن نهفته و وابسته به عنصر زمان است. داشتن ويژگيهاي مشترك در طول زمان و استمرار آن به نحوي كه تجربه هاي مشترك انساني را رقم بزند اين مفهوم را تداعي ميكند. معماري و شهرسازي محصول تداوم انسان با محيط و جامعه با تاريخ تلقي ميشود. به عبارتي روشنتر معماري ظرف زندگي و شهر آبادي اي است كه روح اجتماعي در آن دميده شده است. معماري اصيل ايران با هويتي در آميخته شده كه پيوستگي و تداوم آن در تمام عناصر منتهي نشر و توسعه، فرهنگي غني گرديده است. اين موضوع در ادوار گذشته به وضوح قابل درك است كه تداوم تاريخ را به مثابه آينه اي تمام نما از فرهنگ و تمدن اين مرز و بوم به نمايش گذاشته است. استان ايلام يك منطقه ي كوهستاني و مرتفع است كه در غرب و جنوب غربي كشور در دامنه رشته كوههاي كبيركوه از سلسله جبال زاگرس قرار دارد. شهر ايلام داراي بافتهاي قديمي ميباشد كه توجه بيشتر به احياء، نوسازي و بهسازي در كليه ي زمينه ها براساس مداخلات اصولي امري ضروري است كه در اين مقاله هم سعي بر آن است به نقش هويت در احياء و سرزندگي بافتهاي قديمي و تاريخي با تأكيد بر بهسازي و در نظر گرفتن عناصر هويتي به صورت نمونه موردي بافت شهر ايلام پرداخته شود تا راهكارها، سياستها و چشم اندازها و راهبردهايي در جهت بازتواني هويت اين بافتها پيشنهاد نمود.