رويكرد زيست – فرهنگي ، باز تعريف جبههي اجتماع در مباني شكل گيري شهر نوين اسلامي

امروزه با گذر از عصر اطلاعات به عصر مفهومي،شاهد تغيير نگرش مردم، به عنوان مهم ترين موضوع طراحي معماري و شهرسازي،به سوي معنويات ديني ميباشيم. نحوه شكل گيري اصول طراحي شهر اسلامي به ارزشها و اعتقادات فرهنگي اسلامي و ماهيت احكام اسلامي آن بازميگردد.دين اسلام بيش از ايمان معنوي به شيوه زندگي و پاسخ به جنبه هاي گوناگون آن ميپردازد و شهراسلامي نيز با در نظرگرفتن سه ركن اساسي انسان(وجه فكري و عقيدتي)، رفتار(وجه عملي و اخلاقي)، كالبد(وجه عيني و فضايي) پاسخگوي اين نگاه ديني است. نگارندگان با درك اين مهم اقدام به تعريف پارادايمي نوين،كاربردي و مطابق خواسته هاي معاصر از اين شهرسازي اصيل كرده اند. ابتدا گرايشها و ايده هاي مرتبط با تحول شهراسلامي در چارچوب چهاررويكرد و انگيزه عمده سياسي، اجتماعي، فلسفي و رويكرد تكميلي اجتماعي – مكاني به عنوان عوامل تاثيرگذاردرشكل گيري مباني شهر اسلامي پرداخته و سپس رويكرد زيست- فرهنگي به عنوان رويكرد نوين شكل گيري شهر اسلامي متناسب با نيازهاي اجتماعي و تكيه بر تعريف مجدد اجتماع،قابليتها و نياز شهروندان به فضاي جمعي ارائه شده است.روش تحقيق در اين مقاله تحليلي-توصيفي و از سمت و سوي كيفي برخوردار است. روش جمعاوري اطلاعات آن از طريق ميداني(به شيوه مصاحبه شفاهي) و اسنادي(به شيوه مطالعات كتابخانهاي) بوده ورويكرد زيست- فرهنگي با شاخصهاي واگذاري امور به مردم، توجه به سازماندهي جامعه،وحدت شهر حول توحيد،احترام به بستر طبيعت و ابعاد اجتماعي، باز زندهسازي فضا متناسب با عصر مفهومي و عصر ارتباطات و بازتعريف جبهه ي اجتماع متناسب با پاسخ به جنگ نرم از نگاه اسلامي و كاركردهاي آن به عنوان رويكرد نوين شهراسلامي و پيشنهاد طراحي محله با مركزيت مسجد با سه رويكرد اقتصادي، فرهنگي و آموزشي وتعريف تعاملات اجتماعي حول اين سه رويكرد، به مركزيت مسجد از دستاوردهاي آن ميباشد.