يادگيري الكترونيكي و نقش آن در آموزش هاي نوين

جهان امروز، جهان تغييرات بسيار گسترده در امر ارتباطات است . در عصر اطلاعات و ارتباطات الكترونيكي، هر سازماني با تغييرات سريعي روبه روست . نهاد آموزش و پرورش يكي از بزرگ ترين و توليدكنندگان اطلاعات و بي ترديد عمده ترين مصرف كننده و ذخيره كننده اطلاعات و دانايي محسوب مي شود و مدرسه به عنوان مكاني مناسب ، براي تربيت دانش آموزان بايد استفاده از اين فن آوري ها را در سرلوحه كار خود قرار دهد . ظهور فناوري‌هاي نوين ارتباطاتي و اطلاعاتي، موجب پيدايش مفاهيم و اصطلاح‌هاي جديد شده است؛ مانند «نشر الكترونيكي»، «بانكداري الكترونيكي»، «تجارت الكترونيكي»، «كسب و كار الكترونيكي»، «شهر الكترونيكي» و نظاير آن. يادگيري الكترونيكي دنباله و تكامل يافتة نوعي آموزش به نام «آموزش از راه دور» است كه قدمتي طولاني ـ چند صد ساله ـ دارد. اين نوع آموزش متكي به مباني نظري علمي است كه اجراي يك برنامه آموزشي الكترونيكي، تنها با تكيه بر اين مباني استوار امكان موفقيت دارد. هدف از اين پژوهش يادگيري الكترونيكي و نقش آن در آموزش هاي نوين مي باشد . نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه تكنولوژي هاي نوين فرايند يادگيري را بهبود مي بخشد و كيفيت يادگيري را افزايش مي دهد . ميزان تسلط بر آموخته ها را افزايش مي دهد و زمان يادگيري كاهش مي يابد . سبب دسترسي آسان دانش آموزان به منابع اطلاعاتي مي شود و با استفاده از تكنولوژي هاي نوين ارتباطي ( آموزش الكترونيك ) با كاهش روابط انساني مواجه مي شويم و هزينه هاي آموزش كاهش مي يابد .