بررسي مقايسه اي تدريس زيست شناسي به روش سنتي و شيوه هاي نوين آموزشي

شكل فعلي و سنتي آموزش، به خصوص آموزش زيست شناسي و ساير علوم تجربي كه با تحولات بنيادين در محتوا رو به رو بوده است، هنوز تغيير چنداني نكرده است. هدفي را كه در اين تحقيق دنبال نمودم، اين است كه رويكرد انفعالي انتقال اطلاعات در كلاسم، به روشهاي ديگر تغيير يابد تا دانش آموز از روش حافظه محور و متكي بر انباشت اطلاعات به سمت تفكر محوري سوق يابد. تحقيق حاضر نمونه اي از روشهاي نوين آموزش زيست شناسي با مدل پنج گامي است كه بر اساس آن، يادگيرندگان شروع به بررسي پديده مي كنند و چرخه يادگيري را با ايجاد مفاهيم،تئوريها و تعميم دانسته ها به پديده هاي زندگي كامل مي كنند. نتايج حاصل از تحقيق حاضر، به خوبي نشان مي دهد كه تدريس به شيوه فعال و دانش آموز محور تاثير بسزايي در ارتقاء ميزان يادگيري به خصوص در سطوح بالاتر از دانش و درك و فهم داشته و موجب يادگيري عميق مي شود. به نظر مي رسد كه در پي به چالش كشاندن ذهن دانش آموزان و اجراي رويكردهاي آموزشي دانش آموز محور، اثر بخشي آموزش و توانمندي دانش آموزان در انجام فعاليتهاي گروهي و كسب مهارتهاي عملي افزايش مي يابد.