نقش آموزش در تحول و ارتقاي نظام سلامت اداري با رويكرد اداره آموزش و پرورش

آموزش و پرورش نيروي انساني در ارگانها تا پيش از پيدايش مكتب مديريت علمي در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم،بصورت منظم و علمي مورد توجه نبوده است.با رشد سريع و بزرگتر شدن ادارات دولتي و پيچيده‌تر شدن اداره امور عمومي،توجه به آموزش كاركنان مورد اهميت قرار گرفت.در كشورهاي پيشرفته با كمك از روشهاي فرهنگ سازي و آموزشهاي عمومي،اعتبارات و نيروي انساني فراواني در زمينه بهبود و نهادينه نمودن رفتارهاي صحيح هزينه ميگردد تا بتوانند ارتقاء سطح دانش و رفتارهاي صحيح افراد در مواجه با مسائل روزمره در جهات مختلف زندگي جلوگيري كنند.لذا هدف از مقاله حاضر كه بصورت توصيفي و تحليلي براساس منابع كتابخانه اي مي باشد،مطالعه نقش آموزش در تحول،توسعه و بالندگي و بهسازي نيروي انساني در ارگانهاي دولتي بويژه در آموزش و پرورش است.يافته¬هاي بدست آمده نشان مي¬دهد¬¬ كه،هرچه دانش و مهارتهاي كاركنان با نيازهاي جامعه،پيشرفت¬هاي علمي و تغييرات فنآوري هماهنگي و انطباق بيشتري داشته باشد،درجه اطمينان از موفقيت فرد و سازمان بالاتر مي رود.بنابراين نظام اداري كارآمد،نظامي كارآفرين و شاد است كه به رفاه و آسايش فكري و انگيزش مثبت نيروي انساني در كنار توليد كالا و ارائه خدمات،براساس نياز واقعي ارباب رجوع و همچنين به كيفيت، كميت و سودآوري منطقي آن نيز توجه خاص دارد.