شناسايي نقاط قوت و ضعف توسعه ورزش جودوي ايران

مقدمه: هدف از انجام تحقيق شناسايي نقاط قوت و ضعف توسعه ورزش جودو در ايران بود. روش تحقيق حاضر از نوع توصيفي- تحليلي، بر مبناي هدف، از نوع تحقيقات كاربردي و از نظر نوع مطالعه موردي بود. روش شناسي: جامعه آماري تحقيق شامل مديران و اعضاي كميته هاي فدراسيون، مسئولين هيات هاي جودو استانها، مربيان و ورزشكاران تيم هاي ملي و كارشناسان جودو ، جمعاً 107 نفر مي باشد. به علت محدود بودن جامعه، از روش نمونه گيري تمام شمار استفاده شد. بنابراين تعداد نمونه برابر با جامعه (107 n=) بود. بمنظور جمع آوري داده ها، از پرسشنامه اي محقق ساخته استفاده گرديد. روايي پرسشنامه با استفاده از نظر 10 نفر از اساتيد دكتري مديريت ورزشي تاييد شد. براي تعيين پايايي پرسشنامه ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه و مقدار آن 81/0 به دست آمد و مورد تاييد واقع گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده هاي حاصل از تحقيق از آمار توصيفي (فراواني ها، درصدها و ...) و استنباطي (آزمون فريدمن) استفاده شد. كليه تجزيه و تحليل هاي آماري با استفاده از نرم افزار Spss20 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ورزش جودو داراي 12 نقطه قوت، 12 نقطه ضعف مي باشد. بر اين اساس مهم ترين نقطه قوت جودوي ايران، فعال بودن هيات هاي جودو در استان هاي سراسر كشور و مهم ترين نقطه ضعف آن، عدم وجود سيستم استعداديابي مطلوب در جودو كشور مي باشد. بحث و نتيجه گيري: براساس نتايج، ورزش جودو ايران در محيط داخلي داراي ضعف بود. لذا مسئولين و دست اندكاران ورزش جودو بايد در راستاي تقويت نقاط قوت و از بين بردن نقاط ضعف موجود برنامه ريزي هاي دقيق و علمي انجام دهند.