چگونگي ايجاد قرارگاه‌هاي رفتاري در منظر پياده راه‌هاي شهري مبتني بر ارزش‌هاي فرهنگي

دردوره معاصر جايگاه بسياري از پياده راه‌ها بدون توجه به منظر راه و قابليت‌هاي رفتاري موجود درآن در حد گذرگاه‌هاي شهري جهت عبور و مرور صرف تنزل يافته است درحاليكه در معماري و شهرسازي گذشته ايران در معابر و گذرها، زندگي در تمامي شئون جاري بوده است. راه‌ از ديد عابر ادراك ‌مي‌گرديد و در بستر مناظر پياده راه‌ها قرارگاه‌هاي رفتاري مبتني بر فرهنگ هر منطقه ايجاد مي‌گرديد. دردوره كنوني مي‌توان در مناظر پياده راه‌ها با شناخت نيازهاي روز مادي و معنوي شهروندان مبتني بر ارزش‌هاي فرهنگي هر منطقه موجب نمود قرارگاه‌هاي رفتاري در اين بستر گرديد كه علاوه بر پويايي در فضاي شهر به ايجاد حس تعلق جمعي در شهروندان كمك شاياني نمايد. پياده راه‌ها به‌عنوان بخشي از منظر شهري دربرگيرنده عناصري چون جداره‌ها، كف‌سازي، فضاي سبز ، فضاهاي مكث و المان‌هاي فرهنگي هستندكه موجبات تعامل شهروندان را فراهم مي‌آورند. ازاين‌رو تركيب مناسب رفتارهاي اجتماعي، همراه با توجه به ارزش‌هاي فرهنگي مي‌تواند موجب ارتقاي تعاملات اجتماعي شود. مقاله حاضر با روش تركيبي متكي به روش توصيفي - تحليلي و اسناد متكي بر مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني با بررسي چگونگي شكل گيري قرارگاه‌هاي رفتاري در منظر پياده راه شهري مبتني بر ارزش‌هاي فرهنگي ، سعي در شناسايي هنجارهاي كيفيات محيطي مؤثر بر شكل‌گيري قرارگاه‌هاي رفتاري متناسب با فعاليت‌ها و نمودهاي فرهنگي دارد كه در حيطه نمايانگر كاركردي، و كالبدي مطرح مي‌باشند. ماهيت قرارگاه‌هاي رفتاري و نمونه‌هاي مطالعاتي نشان مي‌دهد كه هنجارهاي نفوذپذيري بصري و فيزيكي، تنوع فعاليتي و امنيت نقش بسزايي درشكل‌گيري قرارگاه رفتاري مطلوب در منظر پياده راه دارند.