علل اختلال بيش فعالي- نقص توجه( ADHD ) در كودكان

Causes of Attention Deficit-Hyperactivity Disorder in children

اختلال بيش فعالي – نقص توجه( ADHD) به عنوان يك اختلال رفتاري دوران كودكي شناخته مي شود. در پسرها سه برابر دخترها شايع است. يك اختلال رواني، عصبي است كه به فعاليت هاي اجتماعي، تحصيلي و حرفه اي در كودكان، نوجوانان و بزرگسالان آسيب وارد مي كند. ويژگي هاي اصلي ADHD، عدم توجه، بيش فعالي و تكانشگري هستند كه اين رفتارها در كودكان مبتلا بيش تر از كودكان طبيعي ديده مي شوند. در صورت عدم درمان ADHD شيوع بالايي از اختلالات فيزيولوژيكي معين مثل افسردگي شديد، اختلال دوقطبي ، اختلال رفتاري، شخصيت جامعه ستيز، استفاده از مواد، اضطراب و . . وجود دارد. مطالعات نشان داده اند كه حدود يك سوم تا دو سوم از كودكان شناخته شده با ADHD ، علائم آشكار آن را در بزرگسالي نشان مي دهند. اگرچه تداوم اختلال به صورت كامل نسبتا نادر است، تداوم علائم منحصر به فرد ، بخصوص توجه ناقص، كاملا مشترك است. در حال حاضر شيوع ADHD در عموم جمعيت بزرگسال 3 تا 4 درصد تخمين زده مي شود. با وجود بررسي ها و مطالعاتي كه در مورد اين اختلال انجام گرفته، گاهي عدم شناسايي اين كودكان و تشخيص و درمان به موقع اختلال، مشكلات فراواني براي آنها به خصوص در مدارس و مراكز آموزشي پيش مي آورد. تشخيص به موقع و استفاده از روشهاي صحيح درماني و آموزشي و رفتار مناسب با كودكان مبتلا در محيط خانواده و مراكز آموزشي مي تواند از آسيب هاي وارده به اين كودكان پيشگيري كند. در اين مقاله پس از مروري بر تعريف، اشكال و اپيدميولوژي اين اختلال به بررسي تحقيقات و مطالعات اخير كه در مورد پاتوفيزيولوژي و علل و عوامل ايجاد اين اختلال انجام گرفته، پرداخته شده است.