كاربرد برخي از فن آوري هاي پيشرفته ي توليد مثلي در پرورش گاوميش

گاوميش يكي از دام هاي مهم در كشورهاي آسياي جنوبي و مديترانه به شمار مي رود. امروزه بازده توليدمثلي اين حيوان به دليل برخي مشكلات از جمله مسائل مديريتي، تغذيه نامناسب، عدم درك كافي از فيزيولوژي اين حيوان و همچنين شرايط زيست محيطي به خطر افتاده است. از اين رو استفاده از برخي فن آوري هاي كاربردي در زمينه پرورش اين دام بسيار ضروري به نظر مي رسد. استفاده از پروتكل هاي هم زماني فحلي به منظور افزايش بازده توليد مثلي در گاوميش اجرا شده كه اين روش ها مشابه روش هايي است كه در گاو مورد استفاده قرار مي گيرد. استفاده از اين پروتكل-ها باعت افزايش نرخ بارداري (30 تا 50 درصد) شده است، كه اين افزايش نرخ در مقايسه با شرايط فحلي طبيعي، بسيار قابل توجه مي باشد. استفاده از اسپرم هاي منجمد تعيين جنسيت شده در مقايسه با اسپرم هاي معمولي در ميزان باروري تليسه هاي گاوميش تاحدودي رضايت بخش و اميدواركننده گزارش شده است. در زمينه توسعه و تكامل فرآيند سوپراوولاسيون و انتقال جنين در محيط In vivo پيشرفت هاي به دست آمده ولي در مقايسه با گاو كمتر موفق و موثر بوده است. در سال هاي اخير، استفاده از تكنيك هاي اولتراسونوگرافي براي مطالعه فوليكول هاي گاوميش، باعث مشخص شدن الگوهاي رشد، تكامل و تحليل فوليكول شده است كه اين موفقيت به نوبه خود مي تواند منجر به بهبود باروري در گاوميش ماده مي گردد.