بررسي تأثيرپذيري غزلسرايان قرون ششم و هفتم ايران از مضامين خمري ابونواس

شراب و باده گساري از ديرباز درفرهنگ هر مرز و بومي به چشم مي خورد؛ و در هنر و ادبيات نيز بازتاب داشته است. ادبيات عرب نيز از اين قاعده استثناء نبوده است اما در عصر عباسي، حسن بن هاني را به دليل نوآوري در اين فن، زعيم تجديد در فن خمريه سرايي دانسته اند. تأثير و تأثر ادبيات فارسي و عربي مسأله اي غيرقابل انكار است؛ از اين رو نگارنده در اين جستار قصد بررسي تأثيرپذيري غزلسرايان قرن ششم و هفتم ايران از مضامين خمري ابونواس را دارد. يافته هاي اين پژوهش كه به شيوه ي كتابخانه اي - الكترونيكي و با روش توصيفي -تحليلي گردآوري شده حاكي از آنست كه شاعران اين دوره از جمله انوري، خيام، سنايي، عطار، مولوي، خاقاني .... به اقتضاي وضعيت سياسي - اجتماعي از ادبيات عرب و آثار اديبان اطلاع كامل و كافي داشته اند. و خمريه ابونواس و مراتب آن به صورت مستقيم و گاها غيرمستقيم بر آثار و سروده هاي آنها تأثير داشته است كه در اين پژوهش به تفصيل به آن پرداخته شده است.