تذكرة الدنابله و جايگاه ادبي و تاريخي آن در متون تاريخي دوره قاجاريه

متون تاريخي در بين نوشته هاي فارسي، نزديكترين ارتباط را با متون ادبي دارند. آميختگي نثرهاي تاريخي با آرايه هاي ادبي ، صور خيال و صنعت پردازي از ديرباز، مورد توجه تاريخ نويسان، قرار گرفته به گونه اي كه دستيابي به وقايع و موضوعات و مفاهيم تاريخي در اين آثار، دستخوش دشواري ها و پيچ و خم هاي متكلفانة ساختار و شكل نوشتار گرديده است. در اين پژوهش بر آنيم تا جايگاه ادبي تذكرة الدنابله نگارش محمد حسن اشتهاردي را مورد بررسي و تحليل قرار دهيم. اين اثر به سبك آثار مصنوع دوره صفوي و اوايل قاجاريه، به ثبت وقايع مربوط به قوم دنبلي يكي از طايفه هاي نام آور و مؤثر در تاريخ سده هاي اخير در گستره پهناور ايران بزرگ بويژه آذربايجان داشته است. در نتيجه اين پژوهش از يك سو آشكار مي گردد كه اين كتاب تاريخي چه نسبتي با ويژگي هاي ادبي دارد و در اين راستا كاربرد آرايه هاي لفظي و معنوي و رويكردهاي زيباسازي در نوشتار مورد بررسي و توجه قرار مي گيرد و از سوي ديگر ، جايگاه تاريخي و وقايع نگاري در اين اثر نيز، مورد بررسي قرار مي گيرد از اين منظر نيز جايگاه تاريخي اين اثر به خوبي پديدار مي گردد.