تكنيك هايي روايي نفثه المصدور

تكنيك روايي يا فن روايت و روايتگري كه در روايات آثار ادبي فاخر به عنوان يك صنعت ادبي داستاني شناخته مي شود به هر يك از روش‌هايي گفته مي شود كه روايتگر از آن‌ها به منظور القاي مفاهيم استفاده مي كند. به عبارت ديگر مهارتي است كه در خلق روايت به منظور انتقال اطلاعات به مخاطبين و به خصوص به منظور توسعه و پيشبرد روايت براي كاملتر كردن يا پيچيده‌تر كردن يا جذابتر كردن آن استفاده مي شود. تكنيك‌هاي روايي از عناصر ادبي، كه ذاتاً در آثار ادبي وجود دارند، متفاوت هستند. يكي از مهم ترين تكنيك هاي روايت پردازي زمان است كه در سه محور نظم، تداوم و بسامد مطرح مي گردد. در ميان متون روايي ـ تاريخي شاخص در زبان فارسي، نفثه المصدور زيدري نسوي، منشي دربار سلطان جلال الدين منكبرني، آخرين پادشاه سلسله خوارزمشاهيان است كه سواي اهميّت تاريخي به دليل صحنه پردازي هاي دقيق مؤلف در باب حملة خانمان سوز مغول و شيوة روايي حوادث جانكاه آن اثري ارزشمند است كه نويسنده در مبحث زمان از تكنيك هايي ويژه همچون روايت گذشته‌نگر و آينده‌نگر براي ايجاد خلأ و تعليق استفاده كرده است. در بخش هايي از نفثه المصدورگاه توالي خطّي زمان به هم مي خورد و زمان تقويمي به زمان روايت تغيير مي يابد و زمان پريشي هاي گذشته نگر و آينده نگر سرانجام به گره گشايي مي انجامد.