حديث نفس در نفثه المصدور

موضوع اين پژوهش حديث نفس در نفثه المصدوراست. حديث نفس با خويش سخن گفتن است. در اين شيوه ي روايي فرض بر اين است كه كسي كلام گوينده را نمي شنود؛ اما در واقع، راوي با هدف آگاه نمودن مخاطب خود به شيوه اي تأثيرگذار، به خودگويي بيروني مي پردازد.در اين مقاله حديث نفس در نفثه المصدور از سه منظر مورد بررسي قرار گرفت.1) ازمنظر روايت شناسي: در اين اثر روايي، راوي اول شخص و درون داستاني است كه گاهي مخاطب خود را ديگر كس و گاهي اول شخص قرار مي دهد؛ بدين صورت كه راوي اول شخص با مخاطب اول شخص يعني خويشتن به سخن گفتن مي پردازد. در شيوه ي حديث نفس، نويسنده خطاب به خويشتن به بيان افكار و احساسات دروني خود مي پردازد و درونيات ذهني خود را به شيوه ي غير مستقيم با مخاطبين در ميان مي گذارد.2) از منظر التفات در بديع معنوي: اساس اين آرايه ي بديعي بر تغيير مخاطب بنا شده است. شيوه ي روايت در نفثه المصدور با صنعت التفات در علم بديع هم پوشاني مي يابد و كاربرد گسترده گردش آزاد مخاطب در اين اثر به آشنايي زدايي و برجسته سازي آن مي انجامد.3) در زمينه عوامل روان شناختي نيز هنگامي كه فشار وكشاكش هاي ذهني نويسنده شدت مي يابد، يا بر سر دو راهي قرار مي بسامد حديث نفس نيز در اثر وي بيشتر مي شود.

The subject of this research is soliloquy in NafsatAlmasdur, the historic-literary work of Mohammad KharandziZeydariNasavi the secretory of Soltan Jalal Al-Din Kharazmshah. Soliloquy is the talking to self. In this narrating method, the assumption is that no one can hear the speaker; but indeed narrator is doing exterior self-talking by the aim of informing audience with an effective method. The reflection of this narrating method is also observable in NafsatAlmasdur. In this paper, soliloquy in NafsatAlmasdur is investigated in terms of three aspects: 1) In terms of narrative science: in this narration, the narrator is the first person and is inside a story that sometimes has another person as audience and sometimes the first person as audience; such that the first person narrator is talking with the first person audience i.e. self. In the issue of representation of the words of characters also, a mixture of representation methods of direct and indirect speechesand soliloquy is observed in the work. In the method of soliloquy, the writer expresses his/her interior thoughts and feelings to self and shares his/her intellectual insights by indirect method to audience. 2) In terms of apostrophe in spiritual rhetoric: the basis of this rhetoric array is based on audience change. The method of narration in NafsatAlmasdur overlaps with apostrophe industry in rhetoric and the wide application of audience free circulation in this work results in its highlight and defamiliarization. 3) The influence of psychological factors on work formation: In this field, it must also be mentioned that when intellectual struggles of the writer is intensified, or is located on dilemma and/or his sadness and sorrow is too high and is in interior and exterior tension and pressure, the frequency of soliloquy is more in the work and exterior self-talking is increased.