نظيره جويي حفاظت ابنيه تاريخي در متون كهن

برابر نظريه هاي جهاني و الزامات قانوني و حقوقي كنوانسيون ها و قوانين سلبي يا ايجابي بين المللي؛ براي بازسازي، مرمت و يا هر نوع دخالت فرهنگي و فيزيكي در بناها و محوطه هاي تاريخي، ميزان اعتبار اسناد و اصالت و ارجاعات قابل استناد به مدارك تاريخي از اهميت ويژه اي برخوردار است. سرزمين فرهنگي ايران از ديرباز يكي از كانون هاي مهم زبان و كلام بوده و ادبيات ـ خصوصاً در قالب شعر ـ از اركان هويت فرهنگي فارسي زبانان محسوب مي شده است. بنابراين مضامين شعر و نثر فارسي يكي از منابع مهم شناخت تاريخي و فرهنگي ايرانيان براي پژوهشگران است. همچنين است بعضي سفرنامه ها و كتب داستاني و تاريخي. جستجو در اين متون مي تواند نقاط تاريكي از دانسته هاي محقيقن ـ و اختصاصاً حفاظتگران و مرمتگران بناها و محوطه هاي تاريخي ـ را روشن كند. بايد توجه داشت كه بقاياي فيزيكي و مصالح ساختماني، به تنهايي، از بيان بسياري از فضاهاي معنايي و رابطه هاي انساني و... عاجزند كه از طريق تركيبات كلامي تقرب به آن ها ساده تر است. كتيبه هاي باستاني، قصايد و مثنوي ها، حتي غزل هاي عاشقانه اي در اين ميان حاوي نكاتي هستند كه با اندكي تحليل و بررسي، منبع استخراج اطلاعات ارزشمند و كاربردي در حوزه معماري و معماري تاريخي و ميراث فرهنگي خواهند بود.