بررسي كاربرد راي نهادي از نظر دستور تاريخي درگزيده تفسير كشف الاسرار ميبدي

دستور تاريخي، دستور زباني است كه قواعد صرف و نحوي زبان را در دوران گذشته بررسي مي كند و درباره ي تاريخ پيدايش و رواج و متروك شدن اين قواعد بحث مي كند . به عبارت ديگر، اين دستوراز اين بحث مي كند كه يك زبان ويك واژه چگونه تغيير و تحول يافته تا صورت امروزي خود را پيدا كرده است . دستور تاريخي يا دستور قديم براي فهم و تفسير متون كهن بسيار سودمند است ، به طوري كه بدون يادگرفتن قواعد ابدال و تخفيف و صرف و نحو قديم، بسياري از آثار گذشته براي ما غير قابل فهم مي نمايد. به همين علت متون تاريخي ما شناسنامه فرهنگي ماست. بنابراين براي شناخت و بررسي آنها بايد از دستور تاريخي بهره گرفت. يكي از اين موارد بررسي دستور تاريخي ، پس واژه ي «را» در متون كهن مي‌باشد، كه در گذشته كاربرد هاي زيادي داشته است. «را» نهادي يكي ازآن تقسيمات دستوري است، كه عدم توجه به اين نوع كاربرد باعث مي‌شود تا معناي جمله تشخيص داده نشود و مراد نويسنده مبهم يا اشتباه برداشت شود. در اين مقاله نگارنده برآن است ابتدا پيشينه ي تاريخي پس واژه ي را بررسي و سپس نحوه كاربردي راي نهادي و در نهايت نمونه هايي از راي نهادي در گزيده تفسير كشف الاسرار بررسي مي شود.