صحنه پردازي و توصيف در مجموعه داستان هاي كوتاه «ستارگان سياه» و «ماه نخشب»، نوشتۀ سعيد نفيسي

جايگاه ويژۀ سعيدنفيسي در حوزۀ ادبيات داستاني و بويژه جايگاه وي در عرصۀ داستان هاي تاريخي و سهمي كه وي در نگارش اين داستان هاورواج آنها داشته است پژوهش در دو مجموعه داستان هاي او «ماه نخشب» و «ستارگان سياه» را توجيه مي كند. تأمّل در مجموعه داستان هاي كوتاه نفيسي، دلالت بر اين دارد كه اين اديب پركار در طول دوران فعاليّت ادبي خود، با استفاده از شگردها و روش هاي متنوعي، وجوه هنري داستان هاي خود را تعالي و تكامل بخشيده است. پژوهش حاضر، به بررسي «صحنه پردازي» و «توصيف» به عنوان دو عنصر آفرينش داستان در مجموعه داستان هاي «ماه نخشب» و «ستارگان سياه» از سعيد نفيسي (1274 ش.) پرداخته مي شود. نويسندگان درصدد رسيدن به پاسخ اين پرسش ها هستند كه: 1. آيا سعيد نفيسي از عهدۀ بهره برداري از اين دو عنصر بخوبي برآمده و توانسته است، اصول و قواعد مربوط به آنها را متناسب با محدودۀ دو مجموعه داستان كوتاه «ستارگان سياه» و «ماه نخشب» نيز، رعايت كند؟ 2. كدام عامل و عنصر صحنه ساز بيشترين و مؤثرترين نقش را در داستان هاي او ايفا كرده است؟ به طور كلي، مي توان گفت كه نفيسي عناصر صحنه پردازي و توصيف را متناسب با سبك تاريخ نگاري و ساده نويسي خود با ديدي تصويري و فشرده براي حيات بخشيدن به داستان هاي تاريخي و ساده نگار خود، بكار گرفته است.