پارا پروبيوتيك: تعاريف، ارائه مشخصات و بررسي روش هاي آماده سازي براي كاربرد در صنعت غذا

دستگاه گوارش انسان منبعي غني و پيچيده از ميكروب هاي مختلف بوده كه توازن بين آنها نقش مهمي در تغذيه، حفظ ايمني و پيشگيري از بسياري از بيماري ها دارد. پروبيوتيك ها به حفظ تعادل ميكروبي دستگاه گوارش كمك شاياني مي-نمايند. طبق تعريف پذيرفته شده جهاني، پروبيوتيك ها ميكروارگانيسم هاي زنده اي هستند كه اگر به ميزان مشخص و به طور مكرر مورد استفاده قرار گيرند، خواص سلامتي بخش براي ميزبان ايفا مي نمايند (FAO/WHO, 2001). گونه-هاي متعددي از باكتري ها و همينطور مخمرها جزء خانواده پروبيوتيك ها طبقه بندي مي شوند كه عمدتا شامل لاكتوباسيلوس ها و بيفدوباكتريوم ها هستند. اين ميكروارگانيسم ها به غذاها و نوشيدني هاي مختلفي اضافه مي گردند تا به اين ترتيب به مصرف رسيده و وارد سيستم گوارش انسان گردند. اما زنده ماني اين ميكروارگانيسم ها در تعدادي از غذاها و يا در طول فرايند از عوامل محدود كننده مصرف آنها مي باشد. روش هاي مختلفي براي كاهش اين محدوديت از جمله انكپسوله كردن مورد استفاده قرار مي گيرد كه اين روش ها نيز داراي محدوديت هاي ذاتي خود مي باشند. اگرچه تعريف مرسوم از پروبيوتيك بر پايه زنده بودن آن براي اثر بخشي است، اما مطالعات جديد نشان داده كه باكتري هاي غيرفعال نيز مي توانند همان اثرات باكتري فعال را نشان دهند كه در اين حالت به آنها پاراپروبيوتيك گفته مي شود. در تحقيق حاضر به بررسي روش هاي مختلف غيرفعال سازي پروبيوتيك ها، مشخصات پاراپروبيوتيك ها و كاربرد آنها در صنعت غذا پرداخته مي شود