بررسي و توسعه استراتژي ارتباط صنعت و دانشگاه در ايران

ارتباط بين دانشگاه و صنعت به عنوان يك مقوله كارآمد در جهت توسعه اقتصادي- اجتماعي و موفقيت برنامه هاي آينده يك جامعه، ضرورتي انكارناپذير است. تربيت نيروي متخصص و كارآمد از يك طرف و اشتغال به كار فارغ التحصيلان دانشگاهي از طرف ديگر، از جمله مسائلي است كه ذهن مسئولان را به خود مشغول كرده است. دو نهاد دانشگاه و صنعت ميتوانند از طريق رابطه مناسب بين خود، موجب اعتلاي يكديگر شوند، دانشگاه با كسب اطلاعات از صنعت به تربيت نيروي متخصص مورد نياز صنعت همت مي گمارد، و آن را قادر به رقابت ميكند و موجب رشد آن مي شود؛ و صنعت نيز با بدست آوردن دانش و اطلاعات علمي نوين از دانشگاه ضمن رشد خود ، در به روزآمد كردن دانش در دانشگاه ها از طريق ايجاد نيازهاي جديد به آن ياري مي رساند. همچنين از آنجا كه بدون دستيابي به توسعه صنعتي دستيابي به توسعه اقتصادي مفهوم مناسبي نخواهد داشت برقراري ارتباط صنعت و دانشگاه مي تواند نيازهاي اين حوزه براي حصول توسعه و ارتقاي كيفي را تعيين و برنامه هاي دانشگاه براي پرورش نيروهاي مورد نياز تدوين شود. بنابراين با توجه به اين كه دستيابي به توسعه بدون برقراري ارتباط مؤثر بين اين دو نهاد امكان پذير نخواهد بود، در اين پژوهش سعي شد پس از بررسي تاريخچه اين ارتباط و مروري بر ادبيات همكاري آنها ضمن تبيين ضرورت ارتباط دانشگاه و صنعت به عنوان راهبردي براي توسعه اقتصادي، فلسفه همكاري، رويكردهاي متفاوت و دلايل ايجاد اين ارتباط مورد بررسي قرار گيرد. سپس ارتباط صنعت و دانشگاه در جوامع توسعه يافته و درحال توسعه مطالعه گرديد. ارتباط صنعت و دانشگاه و نقش آن در توسعه اقتصادي و نيز موانع اين ارتباط در ايران بيان شد، موانع و مشكلات موجود بررسي و راهكارهاي اجرايي براي توسعه استراتژي فعلي ارايه گرديد.