تجاري سازي دانش؛ حركتي به سوي نسل سوم دانشگاهي

در اقتصادِ دانش بنيان، بويژه در صنايع جديد كه رشد سريعي دارند، علم تاثيري مهم تر و مستقيم تري بر نوآوري دارد. عواملي مانندِ جهاني سازي، به همراه عوامل ديگر به عنوان جزيي از روندِ كلي به سوي توسعهي سريع بازار دانش، رابطهي صنعت و دانشگاه را دچار تغييرات اساسي كرده است. دانشگاه نهادي است كه درراس هرم نهادهاي علمي جامعه قرار دارد. عملكرد صحيح دانشگاه از يك سو، توسعه و پيشرفت رابراي جامعه به ارمغان مي آورد و از سوي ديگر، توسعه جامعه به عنوان بازخورد مثبت، دانشگاه را به مكان رفيع تر ومسئول تري انتقال مي دهد. در بخش دانشگاهي كشور بهره گيري ازنتايج تحقيقات و تجاري سازي آن ها از اولويت هاي مهم محسوب مي گردد، چرا كه منافع ملي ايجاب مي كند از صرف منابع مهم و قابل توجهي كه در قالب نيروهاي متخصص، اعتبارات و فرصت زماني جهت انجام تحقيقات در اين بخش صورت مي گيرد، حداكثر بهره برداري به عمل آيد و جامعه از نتايج حاصل ازاين تحقيقات در بخش هاي مختلف اجتماعي و اقتصادي بهره مند گردد . از طرفي نيز در حال حاضر در بيشتر كشورها تمركز سياست گذاري ها به سمتِ نقش رابطه ي صنعت و دانشگاه در تقويتِ كارآفريني در صنايع جديد و سريع الرشد معطوف شده است از اين رو دانشگاه ها به عنوان مهم ترين بازيگر در اقتصاد دانش بنيان به حساب مي آيند و تجاري سازي تحقيقات دانشگاهي و نوآوري هاي مرتبط با تحقيق و توسعه، به عنوان مهمترين عوامل ثبات اقتصادي كشورها در نظر گرفته مي شوند. بنابراين، يكي از وجوه و منظرهاي كليدي دانشگاه نسل سوم )كارآفرين(، توسعه مهارت هاي شغلي، حرفه اي و شايستگي ها و توانمندسازي دانشجويان و استادان همسو با فرايند توسعه ملي و حل مسائل جامعه به روش علمي است .