بررسي نقش ميانجي رضايت شغلي در رابطه مهارت‌هاي مديريتي و ميزان ماندگاري كاركنان سازمان تامين اجتماعي شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي رضايت شغلي در رابطه مهارت‌هاي مديريتي و ميزان ماندگاري كاركنان سازمان تامين اجتماعي شهر تهران صورت گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه‌ي آماري اين پژوهش شامل كليه كاركنان سازمان تامين اجتماعي شهر تهران 600 نفر بود. كه براساس جدول مورگان و به روش نمونه گيري تصادفي ساده تعداد 235 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. . ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مهارت‌هاي مديران، رضايت شغلي و ماندكاري كاركنان بود كه روايي و پايايي ابزار مورد تاييد قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل دادهها از آزمون آزمون‌هاي كلموگرف اسميرونوف و آزمون معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار spss و Lisrel استفاده شد. نتايج نشان داد كه اثر مستقيم مهارت‌هاي مديريتي بر ماندگاري كاركنان برابر (41/0) بود لذا اثر كل آن با ميانجيگري رضايت شغلي برابر 71/0 بدست آمد. بنابراين مي‌توان اظهار كرد كه 71 درصد از تغييرات ماندگاري كاركنان ناشي از مهارت هاي مديريتي و نقش ميانجي رضايت شغلي مي‌باشد.