بررسي ميزان ظرفيت پذيرش اجتماعي در گردشگري عشاير (نمونه موردي: تيره هيبت لو، عشاير قشقايي استان فارس)

The study of social carrying capacity in nomad tourism(Heybatlu sub-tribe of Qashqai tribal)

هدف از پژوهش حاضر، بررسي ميزان ظرفيت پذيرش اجتماعي در گردشگري عشاير است. ظرفيت پذيرش گردشگري مفهومي از فعاليت هاي گردشگري است كه بدون ايجاد خسارت جبران ناپذير به جامعه ميزبان اتلاق مي شود . برنامه ريزان گردشگري در زمينه ظرفيت تحمل مقصد معتقدند كه جامعه ميزبان براي رشد و توسعه گردشگري ظرفيت معيني دارد و رشد فراتر از حد ظرفيت آن، منجر به بروز پيامدهاي اجتماعي و زيست محيطي خواهد شد. در اين مطالعه براي جمع آوري اطلاعات از روش هاي مطالعه كتابخانه اي و بررسي اسنادي استفاده شده و اطلاعات ميداني با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته در تيره هيبت لو استان فارس بدست آمده است كه در بين نمونه اي به حجم 218 نفر توزيع شده است.. با توجه به جذابيت هاي جامعه عشايري مي توان با بكارگيري درست و برنامه ريزي دقيق و اصولي يك مقوله پردرآمد گردشگري ايجاد كرد و حامي بقاي جامعه كوچ نشين و جلوگيري از فقر و بيكاري آنان شده و نيز زمينه هاي رشد و توسعه پايدار گردشگري عشاير را با اشتغال زايي و كارآفريني فراهم نمود. براساس نتايج و بررسي داده هاي به دست آمده مي توان اظهار كرد سطط معناداري آزمون در خصوص متغير ظرفيت پذيريش اجتماعي در حوزه گردشگري با مقدار آماره تي 11.295 كمتر از سط خطاي 05 / 0 درصد است و ميانگين ظرفيت پذيرش اجتماعي از عدد 3 ) حد وسط طيف ليكرت 5 گزينه اي( بيشتر بوده بنابراين ظرفيت پذيريش اجتماعي در حوزه گردشگري در وضعيت بالاي حد متوسط قرار دارند.