قابليتهاي گردشگري بومي در توسعه پايدار روستايي

امروزه صنعت گردشگری روستایی، رشد چشمگیری پیدا كرده است و یكی از بخش های مهم اقتصادی به شمار می آید. صنعت گردشگری در فضاهای روستایی به عنوان رویكرد و فعالیتی مكمل، با توجه به ظرفیت های طبیعی و فرهنگی قادر است، در راستای ارتقای كیفیت زندگی ساكنان نواحی روستایی، تجدید حیات روستاها و در نهایت توسعه پایدار روستایی، نقش اساسی را ایفا نماید. بنابراین شناسایی و تبیین قابلیت ها و محدودیتهای گردشگری در سكونتگاه های روستایی مستعد این صنعت و اولویت بندی آن ها، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با توجه به موارد فوق هدف پژوهش حاضر، بررسی قابلیت های گردشگری بومی در راستای توسعه یایدار روستایی است. نتایح پژوهش حاكی از آن است كه جذب گردشگر، سبب ارتقای درآمد روستاییان می شود كه این امر اشتغالزایی بیشتر روستاییان و كاهش مهاجرت آنان را، در پی دارد. از مهمترین پیشنهادهای پژوهش حاضر نیز میتوان به تشویق روستاییان به حفظ جاذبه های تاریخی و چشم اندازهای طبیعی و همچنین تشویق و آموزش آنان به حفظ آداب، رسوم و فرهنگ بومی خود در برابر تغییرات فرهنگی و احیا فرهنگ اصول و بومی روستا، اشاره كرد.