از خوارزمي تا زاده -سير نظريه‌ورزي در باب منطق از خوارزم تا آذربايجان

در اين نوشتار، پس از مروري اجمالي بر جايگاه مشرق زمين در شكل دهي به ايده هاي جديد در قلمروي دانش بشر و به ويژه در قبال رويكردهاي خرد بنيان، به نقش منطق و رايانش به عنوان دو اصل اجتناب ناپذير همراه با نام چند انديشمند بزرگ در اين ارتباط، اشاره خواهد شد. سپس بر اين نكته تأكيد خواهد شد كه رويكرد شرقي به دانش بشري در فطرت خود، در قياس با غرب كه بيشتر بر پاية نوعي نگاه تحليلي و مطلق نگر در خصوص پديده هاي پيراموني استوار است، عمدتاً تركيبي، كل نگر و نسبي نگر مي باشد. سپس به اين نكته اشاره خواهيم كرد كه رويكرد شولا ( فازي ) متعلق به پروفسور زاده ( به عنوان يك دانشمند شرقي )، في الواقع با اين واقعيّت همراهي داشته و آنرا به طرز مطلوبي براي مقاصد مدلسازي به كار مي بندد. در پايان، برخي مصاديق تصميم سازي در جهان واقعي نشان خواهند داد كه وقع نهادن به قواعد و استنباط شولا، در كنار استفاده از رويكردهاي عصبي و ملهم از زيست، چگونه مي تواند در عمل منجر به راه حلّ هاي مقبول براي مسائل پيچيده و غير قطعي گردد.