مقايسه عملكرد الكتروكروميكي نانوكامپوزيت هاي اكسيد تنگستن-نقره با استفاده از اثر تشديد پلاسمون سطحي

Comparison of electrochemical performance of tungsten-silver oxide nanocomposites using surface plasmon resonance effect

فلز نقره به عنوان يك فلز نوبل (Nobel) وابسته به شكل و اندازه ي ذرات داراي خاصيت تشديد پلاسمون سطحي است طوري كه هرگاه اين فلز در معرض امواج الكترومغناطيسي در محدوده ي نور مرئي قرار مي گيرد، برهمكنش ميان اين امواج و الكترون هاي آزاد فلز باعث نواسان هاي واداشته اين الكترون ها در شبكه فلزي مي شود. اين خاصيت باعث بروز ويژگي خاص اپتيكي براي اين فلزات مي شود كه جذب اپتيكي را در طول موج هاي محدوده ي نور مرئي تغيير مي دهد. از طرف ديگر، پديده ي الكتروكروميك نيز به عنوان ويژگي خاص مواد الكتروكروميك بر پايه تغيير خواص اپتيكي در محدوده ي نور مرئي شناخته شده است. مواد الكتروكروميك با اعمال يك پتانسيل مستقيم جزئي (كوچكتر از 3 ولت) در مجاورت با الكتروليت هاي حاوي يون هاي مثبت (H+, Li+, K+, ..) و با ورود( و يا خروج) اين يون ها به (و يا از) ساختار شبكه ميزبان ماده ي الكتروكروميك، باعث بروز تغييرات اپتيكي شوند. در اين مطالعه، ما با سنتز نانوكامپوزيتي نانوميله هاي نقره (با ابعاد مختلف) پوشش دار شده با ماده ي الكتروكروميك اكسيد تنگستن و استفاده از اين دو پديده در كنار هم بهره وري الكتروكروميكي را ارتقا داده ايم.