سنجش پتانسيل هاي محيطي مخروط افكنه ها در ارتباط با توسعه اقتصاد روستايي (مطالعه موردي: دشت جوين)

مخروط افكنه ها از عوارض مهم ژئومورفولوژيكي و ميراث تغييرات دوره كواترنر بوده كه با تأمين آب و خاك كافي بستري مناسب براي فعالي تهاي اقتصادي بشر به شمار م ي روند . دشت جوين به عنوان يكي از قطب هاي كشاورزي استان خراسان رضوي با وجود مخرو طافكنه هاي متعدد يكي از كانون هاي سكونت بشري از گذشته هاي دور محسوب مي شود. هدف از اين تحقيق جستجوي رابطه بين نهاد ههاي طبيعي مخرو ط افكنه ها و توسعه اقتصاد روستايي در اين منطقه م يباشد. با توجه به تحقيقات به عمل آمده در تحقيقات ميداني و تجزيه و و آزمايشگاه خاك، نتايجي به دست آمده كه بيان كننده رابطه معني دار بين خاك منطقه به GIS تحليل در محيط عنوان عنصر اساسي و مهم در توليد كشاورزي و ميزان راندمان توليد كشاورزي مي باشد به نحوي كه اين ميزان 0مي رسد و همچنين رابطه قوي بين ميزان گسترش مخرو طافكنه ها و ميزان سكونتگا ه هاي روستايي به / به 43 0 وجود دارد. با توجه به يافته هاي پژوهش راهكارهايي در جهت توسعه اقتصاد كشاورزي و حفظ آب / مقدار 96 و خاك ارائه شده است