مروري براثرات تغيير كاربري اراضي بر برخي خصوصيات شيميايي خاك

در دهه هاي گذشته نرخ سريع رشد جمعيت، افزايش نياز به محصولات كشاورزي، افزايش جمعيت مردم جنگل نشين، وابستگي جنگل نشينان به جنگل و بهره برداري هاي غير اصولي و سنتي از آن سبب شده است پوشش هاي طبيعي سطح زمين به خصوص اراضي جنگلي توسط بشر تخريب شده و به اراضي تحت كشت تبديل شود؛ تغيير كاربري مهمترين عاملي است كه حفاظت از اكوسيستم هاي طبيعي را تحت تاثير قرار مي دهد. اين تغييرات مي تواند اثرات زيان باري بر خاك داشته باشد و از آنجايي كه خاك يكي از مهمترين اجزاي تشكيل دهنده جنگل است و عناصر غذايي و معدني را به صورت يون هاي محلول براي گياهان فراهم مي كند، تغيير كاربري مي تواند به عنوان عامل تخريب خاك به شمار رود. بنابراين هدف از اين تحقيق، مروري بر مطالعات انجام گرفته در زمينه اثرات تغيير كاربري اراضي بر برخي خصوصيات شيميايي خاك است، چرا كه با توجه به تعادل موجود در بين پوشش گياهي و خاك، با تغيير پوشش گياهي طبيعي در ميزان عناصر موجود در خاك نيز تغييراتي مشاهده مي شود و به طور كلي تخريب پوشش جنگلي باعث تخريب خاك ميشود. تحقيقات انجام گرفته تا به امروز نشان مي دهد اكثر عناصر مورد اندازه گيري در اراضي جنگلي تغيير كاربري يافته در اثر آبشويي و فرسايش از خاك خارج شده و موجب كاهش حاصلخيزي و كيفيت خاك شده است.