بررسي تيپ خاك در توده هاي راش خزري با توجه به شيب، جهت و ارتفاع از سطح دريا در جنگلهاي شمال ايران (مطالعه موردي: جنگلهاي شنرود سياهكل)

راش يكي از مهمترين گونه هاي تجاري جنگلهاي هيركاني است. شناخت عوامل محيطي به ويژه خاك، يكي از عوامل مهم مديريت و برنامه ريزي در اين جنگل ها به منظور استقرار اين گونه، شناخت دقيق تيپ خاك در اين مناطق مي باشد. در اين تحقيق نوع تيپ خاك با توجه به توپوگرافي (جهت، شيب و ارتفاع از سطح دريا) و وسعت تيپ هاي جنگلي منطقه (راشستان خالص و آميخته) صورت گرفت. براي اين منظور تعداد 18 عدد پروفيل خاك، در دو جهت (شمال شرقي و شمالي)، در سه كلاسه شيب (30 درصد، 60- 30 درصد و 60 درصد) و يازده طبقه ارتفاعي (150 متري) حفر گرديد. نمونه برداري خاك به نحوي صورت گرفت كه شامل خصوصيات سطحي و خصوصيات عمقي خاك بخش اعظم ريشه باشد. پس از تشريح صحرايي پروفيل خاك (توسط فرم هاي تشريح پروفيل: رنگ خاك، افقهاي خاك، وضعيت وجود آهك فعال و . . .) و تعيين خصوصيات فيزيكوشيميايي خاك (بافت خاك، جرم مخصوص ظاهري و حقيقي خاك، درصد تخلخل خاك، اسيديته خاك، ميزان هدايت الكتريكي خاك، ظرفيت تبادل كاتيوني خاك، درصد كربن آلي خاك، درصد نيتروژن خاك، نسبت كربن به نيتروژن خاك، فسفر و پتاسيم خاك)، تيپ بندي خاك بر اساس كلاسه بندي امريكايي صورت گرفت. نتايج حاصل از آناليز فيزيكوشيميايي و موفولوژيكي خاك نشان داد كه تيپ خاك در راشستان هاي منطقه مورد مطالعه در شيبهاي زير 30 درصد و تا ارتفاع 1500 متر از نوع قهوه اي جنگلي و در برخي نقاط به صورت قهوه اي شسته شده (رده انسپتيسول، زير رده اوكرپت) بودند. با افزايش شيب تا 60 درصد در همين محدوده ارتفاعي از نوع قهوه اي اسيدي (رده آلفي سول، زير رده اودالف) و با افزايش شيب در كمر كوهها و افزايش ارتفاع از سطح دريا بالاتر از 1500 متر از نوع راندزين به همراه قهواي جنگلي (رده موليسول، زير رده راندول) بودند. با توجه به شيب عمومي منطقه به سمت شمال، تغييري محسوسي در تيپ خاك در دو جهت شمالي و شمال شرقي مشاهده نشد.