مروري بر مطالعات انجام شده در زمينه زمين لغزش

زمين لغزش نوعي حركت دامنه اي است كه منجر به جا به جايي مواد سطحي دامنه هاي پرشيب مي گردد. شناخت مناطق پرخطر مي تواند در كاهش خسارت ها و تصميم گيري در سياست هاي توسعه اراضي مؤثر باشد. امروزه مهندسين جنگل هنگام طراحي شبكه جاده‌هاي جنگلي، با بهره جستن از انواع روش‌هاي پهنه‌بندي، مبادرت به شناسايي واريانت هاي كم‌خطرتر جاده‌هاي جنگلي ازنظر زمين‌لغزش مي‌كنند. اين مطالعه با هدف دست يافتن به روشي مناسب جهت پهنه بندي خطر زمين لغزش مي باشد. روش هاي زيادي جهت خطر وقوع زمين لغزش تاكنون مورد پژوهش قرارگرفته اند كه در سه گروه شامل روش هاي آماري ، ابتكاري و تركيبي تقسيم بندي مي شوند كه ازميان اين روش ها، مدل دو متغيره و مورا-وارسون و شبكه عصبي مصنوعي بيشترين كاربرد را دارا مي باشند. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه اگر تعداد داده هاي موجود كم باشد استفاده از روش هاي تركيبي بهتر است. مدل هاي آماري كاربرد بيشتري دارند هرچند كه روش هايي مانند شبكه عصبي و منطق فازي دقت و صحت بيشتري را دارا مي باشند.