نقش روابط دوستانه ميان دولتها در حفظ و تقويت صلح و امنيت بين المللي و جايگاه آن در اسناد بين المللي

اهداف سازمان ملل متحد در ماده 1 منشور اين سازمان در 4 بند بيان شده است. حفظ صلح و امنيت بين المللي مهمترين هدف سازمان ملل متحد را تشكيل مي دهد كه در بند 1 ماده 1 منشور انعكاس يافته است. در كنار اين هدف اصلي اهداف مرتبط با حفظ صلح و امنيت بين المللي نيز در بندهاي ديگر اين ماده مورد تاكيد قرار گرفته اند. در اين چارچوب بند 2 ماده 1 منشور بر توسعه روابط دوستانه ميان ملتها بر اساس احترام به اصل حقوق برابر مردمان و حق تعيين سرنوشت توسط مردمان به عنوان هدف ديگر اين سازمان تاكيد گرديده و در بند 3 ماده 1 منشور نيز دستيابي به همكاري بين المللي در خصوص حل وفصل مسائل بين المللي (كه داراي ماهيت اقتصادي، فرهنگي،اجتماعي يا انساني هستند)، و دستيابي به همكاري بين المللي در خصوص ترويج و تشويق احترام به حقوق بشر و آزاديهاي بنيادين براي همگان بدون تبعيض بر اساس نژاد، زبان، جنس و مذهب در زمره ديگر اهداف سازمان ملل متحد در نظر گرفته است. تببين چنين اهدافي در كنار هدف اصلي نشاندهنده رابطه تنگاتنگ ميان آنها و تاثير مستقيم آنها بر حفظ صلح و امنيت بين المللي مي باشد. بر اين اساس مي باشد كه بدون ترديد توسعه روابط دوستانه ميان دولتها و گسترش همكاري ها ميان آنها نقش موثري را در حفظ صلح و امنيت بين المللي داشته و هر گونه خللي در ايجاد و توسعه روابط دوستانه ميان دولتها و هر گونه مانعي در گسترش همكاري ها ميان آنها مي تواند صلح و امنيت بين المللي را به خطر بيندازد. روابط دوستانه و همكاري ميان دولتها همواره جايگاه خاصي را درتعاملات بين الملل داشته و سازمانهاي بين المللي و به ويژه سازمان ملل متحد در چارچوب اسناد متنوعي بر رشد و توسعه و پايداري آن تاكيد داشته اند. در اين چارچوب قطعنامه 2625 مورخ 24 اكتبر 1970 ميلادي مجمع عمومي در تدوين و توسعه اصول حاكم بر روابط دوستانه و همكاري ميان دولتها (اعلاميه 1970) از اهميت ويژه اي برخودار است. در اين چارچوب مي باشد كه اين مقاله نقش روابط دوستانه و همكاري ميان ملتها در حفظ و تقويت صلح و امنيت بين المللي و جايگاه آن را در اسناد سازمانهاي بين المللي، به ويژه سازمانهاي جهاني و منطقه اي، مورد بحث و بررسي قرار مي دهد. اين مقاله نتيجه مي گيرد كه برقراري روابط دوستانه ميان دولتها و گسترش همكاري ها ميان آنها يكي از شرط هاي اساسي براي حفظ صلح و امنيت بين المللي و تقويت آن مي باشد. بر اين اساس ضرورت دارد كه دولتها اصول بنيادين حقوق بين الملل در زمينه حفظ و گسترش روابط دوستانه و همكاري ميان دولتها، و به ويژه اصول درج شده در اعلاميه 1970، را در رويه عملي خود به اجرا بگذارند.