بررسي سازه هاي فولادي جدا شده از پي در زلزله هاي حوزه نزديك گسل

در طول سال هاي اخير تكنولوژي ساخت و طراحي سازه هاي مقاوم در برابر زلزله، در جهت كاهش اثرات زلزله بر ساختمان و نيز ملحقات مستعد آسيب پذير آنها، پيشرفت كرده است. يكي از مسائل مهم در طراحي آنها در برابر بارهاي جانبي مانند زلزله است. تاكنون روش¬هاي بسياري براي مقاوم ساختن سازه¬ها در برابر زلزله ابداع شده¬اند كه برخي از انها مانند اعضاي مهاربندي، قاب خمشي ، ديوار برشي و ... داراي رواج بيشتري هستند كه اكثرا اين روش ها فرض بر اين است كه نيروي ناشي از زلزله از طريق پي به ان وارد ميشود ، بنابراين در اين گونه روش ها سازه بطور كامل تحت تاثير نيروي زلزله قرار گرفته و عناصر و اجزا مختلف، اين نيروها را متحمل مي گردند.با جداسازي پايه از فونداسيون، با توجه به كاهش سختي جانبي سازه، زمان تناوب آن به نسبت قابل توجهي افزايش مي¬يابد؛ لذا به اين طريق، از مرحله حساس به شتاب دور مي¬شود كه اين عامل باعث بهبود پاسخهاي لرزه¬اي سازه مي¬شود.براي بررسي اثر جداگرها بر پاسخ سازه¬هاي جدا شده در اين تحقيق سه مدل چهار، هفت و ده طبقه در حالت جدا شدهبه روش¬هاي توزيع ميرايي و نحوه¬ي جايگذاري ميراگر ويسكوز در دو ساختمان فولادي منظم و نامنظم پرداخته مي¬شود. نتايج جابجايي، برش پايه و شتاب طبقات تحت 5 ركورد زلزله نسبت بهم مورد بررسي قرار گرفته است.