نقش تعاليم ديني در آداب زندگي عرفا برطبق متون عرفاني تا قرن هفتم

اگر ادبيات را منعكس كنندۀ انديشه ها، عواطف، اعتقادات مذهبي و ديني و اوضاع سياسي- اجتماعي حاكم بر دوران آفرينندگان آن بدانيم؛ پس ادبيات عرفاني فارسي كه خود از سرچشمۀ قران كريم و سنّت نبوي (ص) سيراب مي شود، بايد به اندازۀ بسياري از تعاليم ديني عرفاي مسلمان اثر پذيرفته باشد؛ ازاين رو با بررسي متون منثور عرفاني فارسي كه منبع اصليِ تعليم موازين عرفان عملي هستند؛ مي‎توان نقش تعاليم ديني در آداب و سبك زندگي عرفاي متقدم را كشف كرد؛ ازاين رو نگارنده مي كوشد با بررسي آداب اوليۀ زندگي؛ ازقبيل: آداب غذاپختن، غذاخوردن، آب نوشيدن، خلال كردن، استحمام، وضوگرفتن، نظافت منزل و متوضا و آداب لباس پوشيدن و لباس-شستن و تبيين وظايف خادمان هريك از اين وظايف، بر طبق متون منثور عرفاني تا قرن هفتم و استخراج و ارائۀ شواهد از آنها نشان دهد كه اكثر اين آداب صوفيانه، همان آداب زندگي اسلامي است كه تطابق آنها با قرآن و روايات معصومين (ع) مؤيّد اين موضوع است.